در دوره هشت ساله حضورم در پتروشیمی شیراز پس از گذراندن دوره کارآموزی به عنوان سرپرست واحد گاز حدود دو سال و پس از آن به عنوان کشیک ارشد کارخانه تا اواخر سال 1358 کار کردم که در ماههای پایانی سال 1358 به عنوان معاون بهرهبرداری به پتروشیمی خارک منتقل شدم. وضعیت پتروشیمی خارک پس از رفتن کارکنان آمریکایی با کارکرد عادی در جریان بود تا این که جنگ تحمیلی در مهر ماه 1359 آغاز شد.
به هرحال بنده در طول 22سال حضور در پتروشیمی خارک از معاون بهرهبرداری به رئیس بهرهبرداری و معاون رئیس مجتمع، رئیس مجتمع تا قائم مقام فنی مدیرعامل و بالاخره از 1373 تا 1380 حدوداً 8 سال به عنوان مدیرعامل پتروشیمی خارک خدمت کردم. در سال 1380 هم به عنوان مدیرعامل پتروشیمی اروند انتخاب شدم.
البته زمانی که مسئولیت پتروشیمی اروند به بنده محول شد، قرارداد آن امضا شده بود تا بزرگ ترین واحد تولید P.V.C میان این پتروشیمی و شرکتهای اوده آلمان و مشاور مهندسی سازه ایران در 109 هکتار زمین خالی در منطقه ویژه اقتصادی ماهشهر اجرا شود. این پروژه به سرعت آماده تامین نیرو و آمادهسازی زمین با عملیات تحکیم بستر شد. روال عادی کار با پیشرفت خوب در زمان مدیریت مهندس نعمتزاده پیگیری شد. تقدیر این بود که پس از حدود چهار سال از تاسیس پتروشیمی اروند با صلاحدید مهندس نعمتزاده به پتروشیمی شیراز به عنوان مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره منتقل شوم. بنده که 8 سال سابقه کار در پتروشیمی شیراز را در جوانی در کارنامه خود داشتم، این بار پس از بیست و دو سال با کوله باری از تجربه و موهای سفید از آن جهت که هم به محیط کار آشنایی کامل داشتم و هم اینکه همکاران سابق دوره جوانی کم و بیش در مجتمع حضور داشتند بسیار خرسند بودم و این جذابیت کار در شیراز را برایم دو چندان میکرد.
یکی از فعالیتهای بنده در شیراز ضمن حفظ و نگهداری کارخانه با تولیدات متنوع آن، اقدام و شروع جدی اجرای پروژه فاز سوم کارخانه اوره و آمونیاک بود که با توجه به اهمیت پروژه با همکاری دیگر نیروهای مجتمع با سرعت و به خوبی آغاز و ادامه یافت. در سال 1385 قرار بود بازنشسته شوم که با موافقت مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی (آقای مهندس نجابت) با اخذ موافقت وزیر نفت به عنوان مدیر طرحهای استانی پتروشیمی انتخاب شدم که نتیجه دو ساله مدیریت طرحهای استانی پتروشیمی، ایجاد پتروشیمیهای گلستان در استان گلستان، پتروشیمی زنجان در زنجان، پتروشیمی لردگان در چهارمحال بختیاری و پتروشیمی دهلران در استان ایلام بود.