پیوستن به پتروشیمی از خیابان انقلاب (مهندس بیرمی)

ابتدای ترم دوم دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه شیراز برای خرید کتب آموزشی به تهران رفته بودم که در خیابان انقلاب فعلی تابلو شرکت نفت اسکو (Oil Service Company Of Iran) نظرم را به خود جلب کرد.

آگهی که مربوط به شرک صنایع پتروشیمی بود اعلام کرده بود که به تعدادی از افراد دارای مدرک لیسانس و فوق‌لیسانس فیزیک، ریاضی و شیمی با حقوق مناسب نیازمند هستند. همچنین گفته بود در یک دوره دو ساله تحصیل در دانشکده نفت آبادان به این افراد مدرک مهندسی اعطا خواهد شد و پس از آن با تضمین کار در مجتمع‌های پتروشیمی که در دست احداث بود، مشغول به فعالیت خواهند شد.

در آزمون ورودی صنایع پتروشیمی که شامل دو مرحله عملی و تئوری بود شرکت کردم و با موفقیت هر دو مرحله را پشت سر گذاشتم و وارد دانشکده نفت شدم. پس از سه سال تحصیل فشرده از دانشگاه نفت مدرک مهندسی برق دریافت کردم و در پایان سال تحصیلی 54-55 یعنی خرداد 1355 از دانشکده فارغ‌التحصیل شده و به پتروشیمی شیراز رفتم.

چون طرح توسعه پتروشیمی از اهمیت بالایی برخوردار بود و در حال پذیرش و تجدید نیروی انسانی و فعال بود، تعداد زیادی از نیروهای تازه کار را به بخش آموزش شیراز فرستاده بودند تا به صورت عملی و تئوری مورد آموزش و تمرین و فعالیت قرار بگیرند. از آنجایی که سابقه تدریس داشتم و به این کار علاقمند بودم اداره آموزش به بنده پیشنهاد داد که تا پیش از سفر و یا شروع کار در مجتمع پتروشیمی به تدریس مشغول شوم.

پس از اتمام دوره یک ساله در دانشگاه‌ هادسفیلد و شروع دوره‌های عملی در پالایشگاه شل و کارخانه "FOX BORO" که کم کم سر و صدای تغییر حکومت و پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به گوش رسید و این کاملاً طبیعی بود که من و هم دوره‌ای‌هایم در انگلیس با شنیدن اخبار کشورمان مانند هر ایرانی وطن پرست دیگر خواهان بودیم در کنار هم وطنانمان باشیم و پس از هجده ماه اقامت در خارج از کشور برای ساختن سرزمینی آباد و لایق پیشرفت در صنعت و فناوری به میهن بازگشتیم.

با بازگشت به ایران کارم را در پتروشیمی شیراز از سر گرفتم و ابتدا به عنوان کارشناس مهندسی سیستم‌های کنترل و ابزار دقیق در کارخانه مشغول به کار شدم و پس از آن که کار طرح توسعه به طور جدی‌تر در مجتمع شروع شد به عنوان مهندس ناظر بر نصب تجهیزات ابزار دقیق منصوب شدم.