با توجه به اینکه از طریق بورسیه نفت پذیرفته شده بودم.باید همزمان با تحصیل، کار هم می‌کردیم که در شرکت‌های عامل نفت (IOOC) مشغول به کار و نهایتاً در سال 1352 فارغ‌التحصیل و به سربازی اعزام گردیدم.
در دوران خدمت سربازی که همزمان به صورت نیمه وقت در یکی از شرکت‌های خصوصی کار می‌کردم پس از مدتی خبر تأسیس شرکت ایران و ژاپن را شنیدم. پس از اتمام مدت خدمت سربازی به ماهشهر رفتم و در پتروشیمی ایران و ژاپن استخدام شدم.
اولین روزی که در پتروشیمی ایران و ژاپن حاضر شدم چون هنوز این مجتمع در مرحله پروژه بود؛ مراحل خاکریزی اولیه دریاچه نمک را انجام می‌دادند و لذا ما در دفتر خرمشهر مشغول به کار شدیم و محل سکونت ما نیز در خرمشهر بود.
در جنگ ایران و عراق بر اثر 19 بار بمباران پتروشیمی ایران و ژاپن حدود 80 درصد مجتمع از بین رفت به شکلی که دیگر هیچ‌کس امیدی به بازساز آن شرکت نداشت. ولی در اثر جدیت متخصصین و همکاران و پیمانکاران بازسازی به نحو احسن انجام و مجتمع به بهره‌برداری رسید.
اولین سفر کاری من در زمان بازسازی پتروشیمی بندر امام (ایران و ژاپن) در سال 1372 به کشور آلمان بود که برای کنترل هزینه‌های پروژه که از طرف شرکت کروپ کاپرز (پیمانکار اصلی شرکت) اعلام شده بود اعزام شدم.
در زمان مدیریت آقای مهندس احتیاطی به شرکت بازرگانی پتروشیمی منتقل شدم تا به عنوان مدیر مالی شرکت اینتراکم به آلمان اعزام شوم. شرکت بازرگانی تولیدات پتروشیمی را می‌فروخت و لوازم یدکی و مواد شیمیایی موردنیاز مجتمع‌ها را از طریق شرکت‌های متعلق به خود از کشورهای خارج وارد می‌نمود.
سپس به پتروشیمی کارون آمدم که هنوز راه‌اندازی نشده بود و سرانجام باهمت همه همکاران به بهره‌برداری رسید که بنده هم حضو رداشتم. محصولات آن شرکت نیز TDI و اسید نیتریک بود و واحد MDI در حال تکمیل بود که من آنجا را ترک کردم. سمت من در آنجا ریاست هیئت مدیره شرکت بود.
در پروژه‌های متعدد شرکت پتروشیمی بندر امام و پتروشیمی کارون و پتروشیمی غدیر به عنوان نماینده سهامدار حضور موثر داشتم.