محیطی صنعتی که کارخانه اصلی آن تولید آمونیاک و اوره بود که اولین کارخانه شیمیائی و پتروشیمی در ایران محسوب می‌شد در روزهای اول در اداره ایمنی و آتش نشانی دوره آموزش و اهمیت رعایت نکات و مطالب ایمنی را گذراندم و هیچ گاه در دوران کاری در طول سالیان ، بدون کلاه ایمنی، کفش ایمنی و دستکش و ابزار اولیه ایمنی و آتش نشانی وارد محوطه صنعتی نشدم.
در یک سال اول کاری که در کارگاه‌هاو بازسازی و تعمیر و ساخت و جوشکاری و تراشکاری و اتومکانیک غیره بودم؛ مسئول و مهندس کارگاه بودم. در سال بعد که به عنوان مهندس بازرسی فنی و سپس مهندس رشته مهندسی مکانیک و مهندسی ارشد در اداره مهندسی عمومی بودم . در خدمات فنی مشغول به کار بودم.
بعد از سال 1357 و سال 1358 و شروع مجدد کارها طرح گسترش شیراز و شروع جنگ تحمیلی در سال 1359 و سپس انتقال برخی کارگران و مهندسان و مدیران از پتروشیمی‌ها و پالایشگاه نفت و منطقه جنوب و آبادان و ماهشهر به شیراز و مشغول شدن در طرح گسترش شیراز کارهای ساخت و ساختمان و نصب در فاز 2 پتروشیمی شیراز برای تولید و احداث کارخانه آمونیاک اوره و نیترات آمونیوم و اسید نیتریک و غیره شور و اشتیاق به کار وسازندگی در زمان جنگ مغتنم بود و تلاش جدی و بی‌وقفه‌ای در کار بود که نهایتاً در سال 63-1362 به نتیجه رسید و پیش راه اندازی و راه اندازی و به تولید رسیدن محصولات نیترات آمونیوم، اسید نیتریک و آمونیاک و اوره و ارسال آن به کلیه نقاط کشور باعث شور و خوشحالی همه شد.در طرح آرماتیک اصفهان یک سال به هلند مسافرت کردم. در این مأموریت که قرارداد مهندسی تفصیلی و خدمات مهندسی خرید با یک شرکت با تجربه و قوی در نفت و گاز و پتروشیمی بود به عنوان مهندس ارشد مکانیک و برای بررسی و نظارت بر مهندس تفصیلی و خرید و تأمین تجهیزات که بر عهده مهندسی لاماس (Lumus) هلند بود اعزام شدم که برای احداث طرح اروماتیک اصفهان با استفاده از مهندسی اصولی و پایه (Basic Engineering) براساس تکنولوژی شرکت UOP انگلیسی بود زمینه و پایه‌ای فراهم شد که بعداً کلیه استاندارهای شرکت ملی صنایع پتروشیمی به نام HPCSبر مبنای آنها طرح ریزی و چاپ و به انجام رسید.
بعد از آن به پتروشیمی مرجان پیوستم. تولیدات مرجان که همان متانول است که غالباً به آسیای جنوب شرقی و چین و هند و غیره صادر می‌شود.