شماره 81

شعری مقدم در گفتگو با پیام پتروشیمی تاکید کرد/ در پسا تحریم باید چابک تر و هوشمندانه تر از گذشته باشیم

شعری مقدم در گفتگو با پیام پتروشیمی تاکید کرد/ در پسا تحریم باید چابک تر و هوشمندانه تر از گذشته باشیم
(چهارشنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۴) ۰۸:۰۰

پس از توافق هسته ای اخیر بین ایران و گروه 1+5، نگاه بسیاری از کشورها و شرکت های سرمایه گذار خارجی به ایران به عنوان یک شریک اقتصادی و بازار بالقوه سودآور جلب شده است.

  بدنیال آن محافل اقتصادی در جست‌وجوی تحولات آینده اقتصاد ایران در دوران «پساتحریم» هستند تا مشخص شود که چه بخش‌هایی مهم‌ترین تاثیر را از لغو تحریم‌ها خواهند گرفت و آثار از میان رفتن محدودیت‌های بانکی و نفتی در چه زمانی و با چه شدتی در اقتصاد ایران ظاهر خواهد شد.

بر این اساس ما نیز بنا بر رسالت اطلاع رسانی خویش در نشریه پیام پتروشیمی به سراغ مهندس شعری مقدم، معاون وزیر نفت در امور پتروشیمی رفتیم تا برنامه ها و چالش های شرکت ملی صنایع پتروشیمی در "پساتحریم" را از زبان وی بشنویم:

با توجه به لغو تحریم ها و فضایی که در آینده نزدیک برای صنعت پتروشیمی ایجاد خواهد شد، وضعیت نیروی انسانی این صنعت را چگونه ارزیابی می کنید؟

در شرایط جدید که شرکت ملی صنایع پتروشیمی قرار نیست در این صنعت نقش تصدی گری داشته باشد، تنها دارایی ارزشمند این شرکت، نیروی انسانی مجرب و کارکشته ای است که سابقه 50 ساله دارند. بنابراین تلاش می کنیم که با اجرای مدیریت دانش نه تنها، دانش ارزشمند کارکنان موجود را حفظ کنیم بلکه از دانش برخی از کارکنانی که پس از اجرای خصوصی سازی از شرکت رفته اند، نیز استفاده نماییم.

در ضمن، با فعال شدن طرح ها، نه تنها از تمام نیروهای موجود استفاده خواهد شد، بلکه حتی ناگزیر خواهیم شد نیروهای جدید بیشتری را هم جذب نماییم.

به نظر جنابعالی با توجه به تغییر وضعیت شرکت انجام این کار عملی هست؟

این موضوع بستگی به حجم فعالیت های آینده صنعت دارد. اگر قرار باشد در کشور بیش از 100 پروژه اجرا شود، آن وقت است که تلاش وسیع همکاران صنعت پتروشیمی را می طلبد.

 در دوران گذشته و همزمان با شروع تحریم ها، خصوصی سازی خیلی سریع گسترش یافت، هم اکنون این سوال مطرح است که نحوه تعامل NPC با شرکتهای خصوصی به چه صورت است؟

در حال حاضر دو تفکر در مورد شرکت های خصوصی شده در این صنعت وجود دارد. یک تفکر این است که این شرکت ها دیگر واگذار شده اند و ما نباید دخالتی در کار آنها داشته باشیم و باید اجازه دهیم خودشان راه را از چاه تشخیص دهند. تفکر دیگر، که بنده به آن معقتد هستم رابطه پدر و فرزندی است. در این تفکر هر چه قدر که فرزند بزرگ و مستقل شده باشد و نیاز مالی و فیزیکی هم نداشته باشد باز هم پدر نسبت به او احساس تعلق خاطر می کند و حتما در مواقع گرفتاری به کمک فرزند می آید و تجربه های خود را در اختیار او قرار می دهد و اگر بین فرزندان اختلافی پیش آید مداخله می کند. حکایت NPC و شرکت های خصوصی حکایت همان دهقانی است که هنگام فوت، نگران جدایی فرزندان از یکدیگر بود لذا آنها را صدا می زند و به هر کدام یک چوب می دهد و می گوید بشکنید، همه پسران چوبها را یکی یکی می شکنند اما وقتی پدر چوبهای دسته شده را به تک تک انها می دهد هیچ کدام از آنها قادر به شکستن آن نمی شوند. از این رو NPC تلاش می کند بین شرکت های خصوصی شده همبستگی بیشتری ایجاد نماید تا در مقابل مشکلات استوارتر باشند.

متاسفانه در اثر خصوصی سازی اتحاد و همبستگی بین شرکت های خصوصی شده از بین رفته است و NPC به عنوان پدر معنوی این مجموعه به دنبال ایجاد اتحاد میان آنها است.

با توجه به موانع قانونی موجود در این زمینه شرکت ملی صنایع پتروشیمی چطور می تواند شرکتهای خصوصی را با هم متحد کند؟

از طریق برگزاری جلسات دوره ای و برگزاری جلسات گفتگو بین آنها، و بعضاً اعمال نقش حاکمیتی این مهم انجام می شود. گاهی فکر می کنم یک پدر وقتی فرزندانش مستقل شده اند و همه با هم در یک مجموعه آپارتمانی به صورت مستقل در حال زندگی هستند، نیازی به پدر ندارند . پدر چگونه می تواند در این آپارتمان و در میان فرزندان نقش آفرینی کند؟ به عنوان مثال، ممکن است آنها مشکلاتی با شهرداری ها، بانکها و خیلی از موسسات اداری و دولتی داشته باشند، این پدر با توجه به بازنشسته بودنش وقت کافی را برای پیگیری مشکلات اداری فرزندانش دارد.

آیا نمونه بارزی از این کمک ها وجود دارد؟

برخی پتروشیمی ها در هنگام اختلاف به شرکت NPC برای داوری مراجعه می کنند، به عنوان مثال هم اکنون بین پتروشیمی های مهر و جم اختلاف وجود دارد و آنها به شدت به دنبال آن هستند که ما به عنوان یک داور بی طرف بین آنها داوری کنیم، از سوی دیگر گاهی این شرکت ها با شرکت های اصلی تابعه وزارت نفت و یا سایر وزارتخانه ها مشکل دارند که در این مواقع نیز به ما رجوع می کنند.

البته شرکت ملی صنایع پتروشیمی همچون گذشته ابزار زیادی برای تحکم به شرکت های پتروشیمی ندارد، لذا سعی می کند از طریق ارائه خدمات صمیمانه اعمال نفوذ نماید و سعی می کند حتی المقدور از اندک اختیارات حاکمیتی خود کمتر استفاده نماید.

 آیا سرمایه گذاران خارجی توانایی های بخش خصوصی صنعت پتروشیمی ایران را می شناسند؟ پیش از تحریم ها شرکت ملی صنایع پتروشیمی خودش تعهدات
بین المللی را در قبال دریافت فاینانس های خارجی قبول می کرد، با توجه به وضع موجود این شرکت تا چه اندازه اجازه دارد در این زمینه ورود پیدا کند؟

قانون فعلا تحت شرایطی خاص اجازه ورود در این زمینه را به شرکت ملی صنایع پتروشیمی داده است. بدین ترتیب که : اولاً سرمایه گذاری باید در مناطق محروم باشد، ثانیاً انتخاب سرمایه گذاران از طریق فرآخوان صورت گیرد، ثالثاً بعد از فرآخوان چنانچه داوطلبی یافت نشد موضوع سرمایه گذاری و بودجه آن توسط مراجع ذی ربط به تایید و تصویب رسیده باشد. به نظر بنده این روش، چابکی لازم را ندارد به همین خاطر کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی که متوجه این نارسایی شده است اخیراً طرحی را برای اصلاح تبصره سه ماده سه قانون اصل 44 تصویب کرده است. در صورت تصویب این طرح در صحن مجلس تا حدی بروکراسی ها رفع می شوند.

در صورت ابراز تمایل سرمایه گذاران خارجی برای ورود به این صنعت، این سرمایه گذار ها بدواً به سمت شرکت های هلدینگ و بزرگ سوق داده می شوند، امیدواریم این شرکت ها نیز تقاضاهای مشارکت را پذیرا باشند تا شرکت های خارجی به صورت مستقیم و بدون دخالت شرکت ملی صنایع پتروشیمی با هلدینگ ها همکاری کنند. اما اگر به دلایلی همچون پذیرا نبودن شرکت های هلدینگ از سرمایه خارجی و یا تمایل سرمایه گذار خارجی برای همکاری صرف با شرکت ملی صنایع پتروشیمی، این شرکت در این حالت به ناچار لازم است پس از اخذ مجوزهای لازم به این طرح ها ورود نماید.

سوالی که اینجا مطرح می شود این است که در صورت مشارکت با بخش خصوصی، چه کسی سرمایه بخش خارجی را تضمین خواهد کرد؟

سرمایه بخش خارجی را سازمان حمایت از سرمایه گذاری خارجی تضمین می کند. در ضمن هم اکنون شرکت سرمایه گذاری صندوق بازنشستگی صنعت نفت و هلدینگ خلیج فارس برای مشارکت با خارجی ها اظهار علاقه کرده اند.

در حال حاضر نیاز بخش خصوصی بیشتر در کدام زمینه است؟

بیشترین نیاز بخش خصوصی برای پیشبرد اهدافش در حال حاضر در زمینه تامین منابع ارزی است.

سهم ناچیز ایران در سرمایه گذاری خارجی تلویحا به این معناست که ایران در زمینه قوانین و مقررات برای حمایت از سرمایه گذاران خارجی، تجارت و آزاد سازی اقتصاد دچار ضعف هایی است، دولت در این زمینه چه راهکارهایی دارد؟

جذب سرمایه گذاری خارجی هم اکنون با موانع بسیار زیادی مواجه است که در راس آنها تحریم ها هستند. اما خوشبختانه دولت تدبیر و امید از دو سال گذشته اقداماتی را در این زمینه شروع کرده است و امیدواریم این تحریم ها برداشته شوند. در صورت وقوع این امر قدم های دیگر مانند مقررات زدایی را باید مجلس و دولت بردارند، زیرا در حال حاضر قوانین و مقررات زیاد دست و پاگیری داریم به طوری که سبب رانت و یا اذیت و آزار سرمایه گذاران می شود.

بحث دیگر مسائل امنیتی است، در ایران بیش از اندازه به مسائل امنیتی توجه می شود و به خارجی ها همیشه به عنوان جاسوس نگاه شده است، این نوع برخورد همکاری سرمایه گذاران خارجی را مشکل می کند. با لغو تحریم ها، شرکت های خارجی زیادی به کشور ما رفت و آمد خواهند نمود. بنابراین باید نظارت های امنیتی هوشمندانه تر و نامحسوس تر اعمال شوند.

در دنیای امروز وقتی سامانه های ماهواره ای قادر به عکس برداری با دقت های کمتر از یک متر هستند باز هم ما شاهد آن هستیم که روی دیوار برخی از مراکز نظامی و صنعتی نوشته شده است "عکسبرداری ممنوع". این گونه موارد گویای این است که سامانه های امنیتی ما باید برای ورود افراد خارجی به روز شوند.

از سوی دیگر قوانین کار ایران نیز با مشکلاتی همراه است، به عنوان مثال در دورانی که مدیرعامل شرکت پلیمر آریاساسول بودم، اداره کار برای صدور ویزای کار برای مدیران ساسولی همان سخت گیری هایی را داشت که برای کارشناسان فروشندگان خارجی ، در حالی که آنها ارز به کشور وارد کرده بودند و اینها ارز از کشور خارج می کردند . از این رو وزارت کار باید برای کسانی که سرمایه به کشور می آوردند مزیت های خاصی قائل شود.

یکی از مهم ترین چالش های سرمایه گذاران در ایران موضوع خوراک است. در این زمینه دولت چه اقداماتی انجام داه است؟

سوال خوبی پرسیدید، قیمت خوراک و نحوه تعیین فرمول تغییر آن برای طولانی مدت "حداقل 10 سال" یکی از نکاتی است که برای سرمایه گذاران خارجی مهم است، اما این موضوع در ایران با دشواری های زیادی روبرو است.

فروشنده یک محصول طبیعتا دوست دارد محصولش را به بالاترین قیمت ممکن بفروشد، از این رو قیمت گاز را باید سازمانی در ایران تعیین کند که فروشنده گاز نباشد بلکه مسئولیت توسعه کشور را برعهده داشته باشد، لذا این وظیفه نباید بر دوش وزارت نفت گذارده شود بلکه باید سازمانی نظیر سازمان مدیریت و برنامه ریزی مسئولیت این وظیفه بر عهده بگیرد .

باید سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور تقویت شود تا همانند مجمع تشخیص مصلحت نظام، نفرات صاحب نظر را دور هم جمع کنند و آنها بر اساس نتایج حاصل از آمایش سرزمین، برای کشور برنامه استراتژیک متوازن تدوین کنند و بر روی خوراک پتروشیمی قیمت بگذارند.

نظر شما در مورد الگوهای مالی کشورهای همسایه در زمینه قیمت گذاری خوراک پتروشیمی ها چیست؟

این کشورها را نمی توان با ایران مقایسه کرد، زیرا این کشورها با سبک متفاوتی اداره می شوند، در حالی که در ایران دموکراسی برقرار است و مجلس هم صاحب نظر هست.  متاسفانه در ایران با توجه به نبود احزاب برای اینگونه تصمیم گیری های کلان در مجلس، دچار مشکل هستیم.

گفته می شود بعد از لغو تحریم ها برخی شرکت های ایرانی مثل شرکت ملی نفت ایران بسته های سرمایه گذاری برای ارائه به کشورها و شرکت های خارجی آماده کرده است، در این میان در صنعت پتروشیمی نیز برای سرمایه گذاری بسته های سرمایه گذاری آماده شده است؟

صنعت پتروشیمی با صنعت نفت خیلی فرق دارد، صنعت نفت در گذشته تجربه هایی برای عقد قرردادهایی نظیر بیع متقابل با خارجی ها داشته است که با توجه به تحولاتی که در 10 سال گذشته صورت گرفته لازم است قراردادها و نوع بسته های سرمایه گذاری این شرکت تغییر کند تا منافع دو طرف حفظ شود.

در صنعت پتروشیمی قراردادهای همکاری با خارجی ها نسبت به گذشته تغییر نکرده است، بنابراین ما نیازی به تغییری در قراردادهایمان نداریم و از همان مدل های قبلی استفاده می شود.

در اینجا خوب است اضافه نمایم که برای تامین منابع ریالی در صنعت پتروشیمی هم صندوقی تحت عنوان صندوق سرمایه گذاری پتروشیمی تعریف و اساس نامه و امیدنامه آن نیز از سوی سازمان بورس تهیه و آماده شده است.

با توجه به اهمیت فناوریهای جدید در صنعت پتروشیمی و تولید محصولات متنوع، استراتژی آینده NPC در زمینه فناوری چیست؟

دسترسی به برخی از فناوری ها بسیار دشوار است، وانگهی بعضی از محصولات نیز مشتری های زیادی ندارند، به عنوان مثال در صنعت پتروشیمی، کمپرسورهایی در واحدهای پلی اتیلن سبک مورد نیاز است که با فشار سه هزار اتمسفر کار می کنند، این کمپرسورها را می توانیم با صرف وقت و هزینه زیاد بسازیم اما یافتن مشتری برای آن بسیار دشوار و یا غیر ممکن است، لذا تولید آنها مقرون به صرفه نیست. ضمناً در مورد جذب فناوری باید به مزیت های نسبی ایران و نیازمان هم توجه کنیم و محصولی تولید کنیم که در آن مزیت نسبی داشته باشیم و هم بازار مصرف، در ضمن در به دست آوردن فناوریهای که ممکن است مورد تحریم قرار بگیریم نیز لازم است تلاش کنیم که آنها را بدست آوریم.

بعلاوه معتقد هستم چرخ را نباید از اول اختراع کرد، بلکه کیفیت چرخی را که توسط دیگران اختراع شده است را باید بهبود بخشید، به عنوان مثال باید روی تکنولوژی های وارداتی کار کنیم تا راندمان بالاتری را ارائه نمایند.

باید روی فناوریهای که برای ما ارزش اقتصادی دارد و امکان صادرات آنها وجود دارد تمرکز کنیم، برای مثال هم اکنون شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی را به سمت کاربردی کردن و تجاری سازی دستاوردهایش سوق داده ایم.

 حال که بحث سرمایه گذاری باز شده اجازه بدهید گریزی بزنیم به صنایع پایین دستی، در این صنایع فناوری حرف اول را می زند و از طرفی شرکت های خارجی تمایل دارند تکنولوژی را در اختیار خود نگه داشته و مواد خام را از سایر کشورها وارد کنند، برنامه ما در این زمینه چیست؟

بر طبق اساس نامه فعلی شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران که هنوز تغییری نکرده است ما صرفاً موظف به ورود به صنایع پایه که سرمایه گذاران ایرانی از نظر مالی آمادگی کمتری دارند می باشیم، ولی اخیرا طبق قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت این اجازه به وزارت نفت داده شده است که به صنایع پایین دست نیز ورود نماید.

در هر حال تجربه و تبحر شرکت ملی صنایع پتروشیمی در صنایع بالا دست بسیار زیاد تر از صنایع پایین دست است، ما اطلاعاتمان از صنایع پایین دست را از طریق وزارت صنعت به دست می آوریم که مثلا چه تعداد شرکت و موسسه با چه ظرفیتی و برای چه محصولاتی مشغول به کار هستند، اما اطلاعات مربوط به جزئیات آنها را در اختیار نداریم. با این وجود مجبوریم که به این حوزه ورود پیدا کنیم. برای ورود به این مقوله تصمیم گرفتیم مشکلات و آسیب های موجود در صنایع پایین دستی کنونی را شناسایی کنیم. لذا جلسات متعددی را در این زمینه با آنها برگزار کردیم و به این نتیجه رسیدیم که بهترین راه این است که بدواً مشکلات شناسایی شده پیش روی صنایع کنونی را برداریم زیرا در صورت فعال شدن آنها گامی مثبت در تولید محصولات پایین دستی برداشته خواهد شد. طبق اطلاعات ارائه شده توسط کارشناسان وزارت صنعت، معدن و تجارت، از میان 12 هزار واحد پایین دستی پتروشیمی ایران که 45 میلیون تن ظرفیت دارند بیش از نیمی از آنها تعطیل هستند و مابقی با یک سوم ظرفیت کار می کنند یعنی فروش آن از 10 میلیون تن فراتر نمی رود. بزرگ ترین مشکل این صنایع هم تحریم ها هستند، چون به راحتی نمی توانند صادرات داشته باشند و یا انتقال ارز نمایند و فناوری وارد کنند.

برخی واحدهای پایین دستی ایران به دلیل تحریم ها فعالیت در کشورهای همسایه را انتخاب کرده اند تا از گزند تحریم ها به دور بمانند، از سوی دیگر ثابت بودن نرخ ارز در کشور یکی دیگر از مشکلات صنایع در بخش های مختلف است . نرخ ارز باید متناسب با نرخ تورم منهای نرخ توسعه افزایش یابد، ضمن آن که ثابت بودن نرخ ارز به ضرر صادرات و به نفع واردات است.

قانون گریزی مسئولین یکی دیگر از مشکلات کسب و کار در ایران است.برابر قانون، دولت حق قیمت گذاری را ندارد و در صورت اجبار به این کار باید تفاوت قیمت تعیین شده محصولات نسبت به قیمت بازار آزاد را به تولید کنندگان پرداخت نماید. این درحالی است که مدتهاست دولت قیمت کود شیمیایی را علیرغم تغییر قیمت های جهانی ثابت نگه داشته است و تفاوتی را هم به تولیدکنندگان نمی پردازد. بنابراین قبل از هر اقدامی در جهت توسعه صنایع پایین دست باید موانع پیش روی این صنعت را از میان برداشت و بعد به فکر توسعه آن بود.

گزارشی از فعالیت های دو سال گذشته صنعت پتروشیمی ارائه فرمایید؟ 

من معتقدم که کارکنان به مثابه فرشته های الهی هستند که خداوند برای انجام کارها در اختیار من قرار داده است .

لذا بنده اولین کاری که در این شرکت کردم در راستای توسعه منابع انسانی و شایسته سالاری بدون توجه به تفکر جناحی افراد و اختلافات جنسیتی بوده است. برقراری نظام مشارکتی در شرکت، رفع تبعیض میان کارکنان و مدیریت، توسعه IT، اجرای مدیریت دانش، بازنگری برنامه استراتژیک شرکت در ماموریت جدید، تدوین سند جامع اخلاقی و خیلی از کارهای دیگر بنده در دو سال گذشته انجام شده است.

لازم به ذکر است که شرکت ملی صنایع  پتروشیمی دیگر در جایگاهی نیست که بتواند خودش برنامه ریزی کند، زیرا برنامه زمانی داده می شود که پشت سر آن تدوین بودجه و اجرا وجود داشته باشد، چون شرکت ملی صنایع پتروشیمی نمی تواند، تصدی گری کند لذا نمی تواند برنامه ریزی نماید و تنها می تواند نقشه راه ارائه دهد. نقشه ای که هم موفقیت سرمایه گذاران را و هم مصالح ملی را برداشته باشد و این نقشه راه را هم تدوین نموده ایم . البته به دنبال آن هستیم که زیرساخت ها (نظیر پتروشیمی دماوند) و انگیزه لازم برای اجرای نقشه راه صنعت پتروشیمی از سوی بخش خصوصی را هم تهیه کنیم.

نگاه شما به آینده صنعت پتروشیمی با محوریت توسعه شرکت ملی صنایع پتروشیمی چیست؟

بنده به آینده صنعت پتروشیمی خوشبین هستم، علت آن هم این است که در این شرکت دانش و تجربه ای وجود دارد که در هیچ کجای ایران نیست. اگر بخواهیم از خام فروشی جلوگیری کنیم باید صنعت پتروشیمی در مملکت توسعه یابد، توسعه صنعت پتروشیمی یعنی توجه به اقتصاد مقاومتی .ممکن است از کنار فروش گاز و خوراک درآمد بیشتری نصیب دولت شود اما با  توسعه صنعت پتروشیمی است که اشتغال زایی ایجاد می شود، تولید ملی افزایش و دانش و فناوری توسعه می یابد.  وسعت دانش ایجاد شده در زمینه صنعت پتروشیمی ایران قابل قیاس با 50 سال گذشته نیست.

هم اکنون در حوزه منابع انسانی در چهار گروه ابراز نگرانی وجود دارد. دسته اول همکارانی هستند که به دلیل اجرای خصوص سازی از شرکت رفته اند و با رفتارهای بد بخش خصوصی مواجه هستند. گروه دیگر همکارانی هستند که در شرکت حضور دارند و نگران آینده این شرکت و کوچک شدن آن هستند. دسته بعدی نیروهای قرار داد مدت معین هستند که بر اساس دستورالعمل وزیر نفت اجازه جابجایی و تبدیل وضعیت ندارند و گروه آخر کارکنان مدت موقت هستند که کاملا بلاتکلیف هستند، وضعیت آینده این گروه ها را روشن کنید؟

 وقتی در زمینه مدیریت مطالعه می کنم متوجه می شوم یکی از عوامل مهم موفقیت هر شرکت این است که نیروی انسانی شرکت احساس تعلق خاطر به مجموعه خود داشته باشند. این موضوع را برای اولین بار در شرکت آریا ساسول متوجه شدم چون در آن شرکت، یکی از ارزشهای تعریف شده"کارکنان"بودند. تجدید قرار داد سال به سال کارکنان در صنعت پتروشیمی این تصور را ایجاد می کند که کارکنان نباید به سازمان خود دلبستگی داشته باشند زیرا ممکن است در انتهای هر سال قراردادشان را تمدید نکنند. پس چگونه می شود تعلق خاطر ایجاد کرد؟ به نظر من نظام ژاپنی که استخدام مادام العمر است به راحتی این حس را ایجاد می کند. ما متاسفانه بدون توجه به این مسائل، نظام اقتصادی غرب را انتخاب نموده ایم . لذا کارکنان همه نگران هستند. کارکنان بخش خصوصی نیز به دلیل خصوصی سازی غیر اصولی با مشکلاتی مواجه هستند.

البته اگر دقت فرمایید می بینید افرادی که توانمندی بالایی دارند کمتر در معرض اخراج از سازمان خود قرار می گیرند. بنابراین تضمین اشتغال افراد در سازمان های خصوصی بستگی به میزان رشد توانمندی های آنها دارد با کمی دقت متوجه می شویم که هیچ فرد توانمندی در اثر خصوصی سازی بیکار نشده است. ضمناً این را هم عرض نمایم که کارکنان رسمی هم دیگر تضمین سابق را ندارند زیرا دولت هم در فکر کوچک کردن خود می باشد.

عملکرد دولت آقای روحانی در زمینه پتروشیمی چگونه بوده است؟

عملکرد آقای روحانی را به دلایل مختلف مثبت ارزیابی می کنم. یکی این که مردم نسبت به آینده روحیه مثبت پیدا کرده اند و به آینده امیدوارتر شده اند. زیرا در جهت لغو تحریم ها گام های شجاعانه ای برداشته شده است و اقداماتی اصولی در حال انجام است. البته این اقدام مثل کاشت درخت است که باید مدتی صبر کنیم تا به ثمر بنشید. یکی از نگرانی های من این است که گروه های عوام فریب این اقدامات را که هنوز به بار ننشسته است زیر سوال ببرند. زیرا هنوز مشکل گرانی و اشتغال وجود دارد اما اطمینان دارم که  به زودی وضعیت بهبود می یابد.

از قدیم گفته اند گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی .


ایمیل را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید

لوگو-پیام پترو

سایت اطلاع رسانی روابط عمومی

شرکت ملی صنایع پتروشیمی