144

وضعیت بازارهای نهایی در صنایع پایین دستی

وضعیت بازارهای نهایی در صنایع پایین دستی
(پنج شنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۰) ۰۸:۰۰

صنایع خودروسازی، ساخت و ساز و مسکن و صنایع بسته بندی - بازارهای نهایی اصلی در صنایع پایین دستی- در سالهای اخیر با تغییر و تحولات بسیار زیادی مواجه شده اند، اما به نظر می رسد که سرعت و مزاح این تغییرات به نقطه توقف رسیده است.

تغییر روندهای جابجایی، از اینکه میزان تقاضا برای نفت را تحت تاثیر قرار می دهد، ممکن است باعث حذف تقاضا برای برخی محصولات شود ( مثلاً پلاستیکهای مهندسی)؛ بیش از ۴۰ گروه کالایی متمایز از مواد مصنوعی که در تولید اتومبیل های مدرن مورد استفاده قرار می گیرند جزو همین محصولات حذف شده خواهد بود.

 در این حال انتظار می رود که با اتومبیل های مدرن آینده به مواد با تکنولوژی بسیار بالا نیاز داشته باشند تا بتوانند در تولید باتری و همچنین کابین های داخلی اتومبیل ها مورد استفاده قرار گیرند. به طور مشابه، شمار زیادی از مشتریان آنلاین انتظار دارند که محصولات با بسته بندی های بسیار شکیل به دست آنها برسد در حالی که در همان زمان باید ضایعات مربوط به جعبه ها و کاغذهای بسته بندی کاهش یابد.

 این توقف پیشرفت تنها محدود به بازارهای نهایی نیست؛ در واقع مصرف کنندگان نهایی نیز به طور روز افزون تغییرات سیستماتیک در تفکر بازیافتی در سطح صنعت را انتظار دارند. در سال ۲۰۱۸، ۱۳ خرده‌فروش و کمپانی بسته بندی - که روی هم رفته بیش از ۶ میلیون تن در سال بسته بندی های پلاستیکی تولید می کردند- با یکدیگر متحد شدند تا سال ۲۰۲۵ کالاهایی را تولید کنند که ۱۰۰% قابل استفاده مجدد، قابل بازیافت یا قابل تبدیل به کمپوست باشد.

 مدیرعامل یکی از بزرگ ترین شرکت های تولید کالاهای مصرفی صنعتی در این باره معتقد است، ما به عنوان تولید کنندگان کالاهای مصرفی می توانیم  با چالش تولید پلاستیک‌های یکبار مصرف به خوبی مواجه شویم و از مدل مصرف بگیر، استفاده کن و بنداز در سطل آشغال به سمت یک مدل مصرفی حرکت بکنیم که کاملاً قابل بازیافت باشد.

 جالب است بدانید که در حدود چهار سال و نیم گذشته بیش از ۱۱۰۰۰ مواد شیمیایی جدید ثبت شده‌اند، این تنها مواردی است که در آژانس مواد شیمیایی اروپا (ECHA) ثبت شده اند، این عدد زمانی اهمیت می یابد که به خاطر داشته باشیم تعداد کل محصولات ثبت شده در فاصله زمانی بین سال‌های ۱۹۸۳ تا ۲۰۱۴ تنها ۱۲ هزار مورد بوده است.

 بازارهای نهایی و مصرف کنندگان نهایی و تقاضا برای کالاهای واسطه آن هم تحت تاثیر قرار داده اند ( پلیمرها مانند پلی اتیلن و پلی پروپیلن) از طریق بازیافت  با درجه بالایی یکی از موضوعات در این حوزه است؛ اما موضوع مهم تر این است که محصولات نهایی یک بخش تبدیل به سوخت های اولیه یا مواد اولیه برای تولید برخی دیگر از محصولات می شوند.

 به عنوان مثال پروژه کم سایکلینگ بی. ای. اس. اف  (BASF's ChemCycling) ضایعات پلاستیکی غیر قابل بازیافت مانند پلاستیک های ترکیبی یا تمیز نشده را به خوراک های اولیه سوخت های فسیلی مانند گازهای مجموعه انواع نفت تبدیل می کند. به زبان ساده، هم بسیار جذاب است و هم بسیار چالش برانگیز است که ببینیم بازارهای نهایی در بخش اول از زنجیره ارزش، تامین خوراک یا تولید خطی در زنجیره ارزش دچار اختلال شده اند.

 اقتصاد بازیافتی و پایداری بلند مدت

 مسئله پایداری یک موضوع جدید در صنایع پایین دستی نیست، تنها تفاوت فعلی این موضوع این است که مفهوم پایداری در حال حاضر دچار تحول شده و موضوعاتی فراتر از سطح تولیدات کارخانه ای را نیز در بر می‌گیرد.

در واقع صنایع پایین دستی در تلاش بوده اند که ردپای محیط زیستی خود و انتشار کربن را تا حد ممکن کاهش دهند، راهی که آنها برای این دستاورد انتخاب کرده‌اند جایگزین کردن منابع انرژی از سوخت های مایع به گاز طبیعی و تجدیدپذیر ها برای تولید برق بوده است. در زمینه استفاده از مواد و بهینه سازی فرایند تولید ( یعنی استفاده از مواد اولیه و مدیریت ضایعات و مسائلی از این دست) پیشرفت‌های قابل توجهی صورت گرفته است.

تولید محصولات و فرآیندهای کم کربن تا حد زیادی مرهون تغییرات قانون گذاری در مواردی مانند سوخت های روغنی حاوی سولفور بوده است نیز به نوبه خود تاثیر بسزایی در این دستاورد داشته اند.

سیستم های حمل و نقل عمومی که استفاده بهینه از انرژی در آنها صورت می گیرد و رشد قابل توجه بازیافت و استفاده مجدد از محصولات نهایی نیز از دیگر عوامل تاثیرگذار در این دستاورد مهم برای صنایع پایین دستی پتروشیمی بوده است.

 اگرچه با افزایش انرژی برای تقاضا به معنی مطلق آن، فشار بر روی صنعت پتروشیمی در جهت کاهش اثرات محیط زیستی و مواد حاوی کربن تنها باعث شتاب  فعالیت حامی حامیان محیط زیست در زمینه مسائل اجتماعی خواهد شد.

در حال حاضر صنعت پتروشیمی حدود ۱۰ درصد از دی اکسید کربن تولید شده در سطح جهان را به خود اختصاص داده است، ۳۵ درصد آن به دلیل استفاده از انرژی و ۵ درصد مابقی به دلیل فرآیند تولید و توزیع محصولات پتروشیمی است.

وضع مقررات سختگیرانه در مورد حفاظت از محیط زیست توسط خود  شرکت های پتروشیمی و انتظار از سهامداران می‌تواند باعث افزایش به سطحی از پایداری شود که همه عوامل بیرونی و داخلی این صنعت را تحت تاثیر قرار دهد، عوامل همچون دسترسی به خوراک، فناوری روز دنیا، بازار های نهایی و جهانی شدن. اینها مسائلی هستند که شرکت‌های بزرگ پتروشیمی دنیا باید هر چه سریعتر در فهرست اهداف مورد نظر خود قرار دهند.

 مثال های موفق از استفاده از انرژی های تجدیدپذیر به عنوان خوراک در پروسه تولید محصولات پتروشیمی از چندین سال گذشته آغاز شده است، تغییری که نه تنها از لحاظ اقتصادی به صرفه است بلکه باعث حفاظت از محیط زیست در بلندمدت نیز خواهد شد.

 به عنوان مثال به جای سرمایه‌گذاری در یک مجتمع بیودیزلی سبز، برخی از پالایش گران شروع کرده‌اند تا چربی و پیه حیوانی را در فرایندهای میانی به عنوان خوراک در تولید برخی از محصولات پتروشیمی استفاده کنند.

نتیجه چنین اقدام مسلمان کاهش انتشار کربن در فضا خواهد بود. به طور مشابه در فناوری‌های مرتبط با تولید پایدار مثال های مانند تبدیل نفت خام به مواد شیمیایی درهای به روی دنیای مدرن تولید محصولات شیمیایی با استفاده کاردار از انواع انرژی را به روی تولیدکنندگان گشوده است.

 با توجه به این موضوع مهم که حدود ۹۰ درصد از ضایعات پلاستیکی هنوز هم بازیافت نشده است افزایش تجارت الکترونیکی در سطح جهان منجر به افزایش استفاده از بسته بندی های پلاستیکی نیز شده است تنها ۱۰ درصد از کل رقم خورده فروشی جهان را به خود اختصاص می دهد و سهم  استحصال انرژی از انواع ضایعات بسیار اندک است.

آنچه که می توان انتظار داشت این است که ۱۰ آینده بیش از هر زمان دیگری شاهد بهبود سریع در مصرف انرژی و شدت تولید آلاینده ها در جهان خواهد بود.

ایمیل را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید

لوگو-پیام پترو

سایت اطلاع رسانی روابط عمومی

شرکت ملی صنایع پتروشیمی