استراتژی های بین المللی پیش کنشگرایانه در شرکت های کوچک و متوسط (SME) خوشه ای – قسمت سوم

5.1 ارزیابی امکان سنجی گزینه های هزینه برای SMEs

در طول دو دهه گذشته یا بیشتر، اکثر قریب به اتفاق استراتژی های رقابتی بین المللی شرکت های خوشه ای به سمت کارآیی هزینه ها، معطوف شده اند ( ماریوتی، موتینلی و پیستلو، 2003 ؛ دی پروپیس و همکاران، 2008؛ آمیغینی، لئون و رابلوتی، 2011). اولین تلاش برای برای دستیابی به این امر، تمرکز بر روی روشهای تولید کارآمدتر مانند اتوماسیون و مکانیزاسیون بود ( ژاکلا، 2006). این نوآوری های فرایند با هدف حفظ عملیات در منطقه و بین المللی شدن در قالب شکل صادرات ، اعمال می شود. به دلیل مشکلات موجود در سازماندهی بازاریابی بین المللی و تولید و تعمق عمیق در شبکه های تولید محلی، SMEs به طور طبیعی مایل به اتخاذ این روش هستند ( ماریوتی، میکوچی و مانتانارو، 2004 ؛ هسو و لین، 2011 ؛ کالانتاریدیز، واسیلیو و فالون، 2011). با این حال، بهره وری هزینه از طریق مکانیزاسیون در تمام صنایع، کارائی ندارد. به عنوان مثال، در برخی از صنایع دستی سنتی، ممکن است این به کیفیت درک شده و برند آسیب بزند ( کریستانالو و تاتارا، 2011 ؛ دی اوتای، 2009 ؛ هسو ولین، 2011). علاوه بر این،با تبدیل شدن به استانداردها و گستردگی، روند نوآوری نمی تواند اثربخشی ترکیبی را از اعمال مکانیزاسیون و عوامل تولید مبتنی بر هزینه پایین را در مکان های خارجی داشته باشد ( ایوارسون و الواستام، 2011).

در جستجوی مزایای هزینه در ورودی های تولید، اشکال مختلف انتقال زنجیره ارزش خوشه ای اعمال می شود. به طور کلی تقسیم حالت های جابجایی شامل فرم های انتخابی یا تکراری است ( براور، ماریوتی و امرن، 2004 ؛ بیگرو، 2006 ؛ ماریوتی، میوکچی و موناتانارو، 2005). جابجایی انتخابی فقط مربوط به بعضی از مراحل تولید مبتنی بر ارزش افزوده است، مانند پردازش استاندارد، مونتاژ یا تولید قطعات استاندارد ( براور، ماریوتی، 2004 ؛ آورمین، بیگرو، 2006). به عنوان یک نتیجه، دانش فشرده و توابع و ارزش افزوده بالاتر بازاریابی، هماهنگی زنجیره ارزش، تحقیق و توسعه، طراحی و تولید پیشرفته هنوز هم در خوشه منبع انجام می شود ( آمیغینی و همکاران، 2011 ؛ کاترینی، 2011 ؛ دی پروپیس و همکاران، 2008 ؛ مازنتی و همکاران، 2011).

جابجایی انتخابی به طور طبیعی از برون سپاری خارج از کشور مواد خام و مولفه ها و در برون سپاری پردازش خارج از کشور و سپس، فراساحلی غیرفعال ، ناشی شده است ؛ به عنوان مثال، سرمایه گذاری خارجی مستقیم از شرکت های تابعه یا سرمایه گذاری های مشترک، برآمده است ( ماریوتی، میوکچی و موناتارا، 2004 ؛ یامامورا، سونوب و اتسوکا، 2003 ؛ مسینی و همکاران، 2010).

گزینه های مبتنی بر ورود سرمایه به بازارهای خارجی به طور کلی امکان پذیری کمتری برای SMEs فراهم می اورند که به طور معمول برون سپاری خارج از کشور را در عرصه بین المللی خود دنبال می کنند ( کریستانالو و تاتارا، 2011 ؛ دی ائتاتی، 2009 ؛، لی،2012، مسینی و همکاران، 2010 ؛ مازینتی و همکاران، 2011). این انتخاب نیز با محدودیت منابع در مواجهه با سرمایه گذاری بالا، مقیاس کوچک عملیات نسبت به سرمایه گذاری مورد نیاز و نیاز به انعطاف پذیری در بازارهای خطرناک یا غیرقابل اعتماد در بازارهای خارجی، توجیه شده است ( وروال و همکاران، 2010 ؛ دیز –ویال، 2010 ؛ لئو و همکاران، 2003؛ اکسپوزیتولانگا و همکاران، 2011 ؛ اگوستینو و همکاران، 2015 ؛ مسینی و همکاران، 2010). این ها استثناهایی هستند که شرکت های متوسط اغلب در مشارکت سهام خود به کار می روند ( ماریوتی، میوکچی و موناتارو، 2004). برون سپاری برون مرزی، یک انتخاب بسیار مناسب و طبیعی برای خوشه SMEs است. آنها استفاده از این حاکمیت در خوشه های منبع خود و تمایل به تکرار آن در زمان بین المللی شدن را تجربه کرده اند ( آگوستینو و همکاران، 2015 ؛ مسینی و همکاران، 2010).

جابجایی تکراری زمانی صورت می گیرد که شرکت ها به سمت یک اکثریت و یا کل زنجیره ارزش به مکانی جدید بر اساس برون سپاری فراساحل و یا برون مرزی غیرفعال، حرکت می کند ( بیگرو، 2006 ؛ سملینگر، 2008 ؛ ژاکلا، 2006). حالت های مبتنی بر سهم (برون مرزی غیرفعال) همانطور که پیشتر مورد بحث قرار گرفت در این مورد کمتر قابل قبول است. برون سپاری فراساحل، نشان دهنده امکان سنجی نسبت به حالت های مالکیت است. امکان سنجی این گزینه به دلیل وابستگی به SMEs در ارتباطات محلی، که آنها را کمتر متمایل به اتخاذ جدایی رادیکال از انباشتگی های والد خود می کند در مقایسه با شرکت های بزرگ، بالا نیست (دی پروپریس و همکاران، 2008؛ مازنتی و همکاران، 2011؛ سوریا، شارما و لیونگ، 2012). گزینه های استراتژی های رقابتی بین المللی مبتنی بر هزینه می تواند به صورت جداگانه اعمال شود و یا می توانند توسط شرکت ها ترکیب شوند (جدول 2).        

5.2 ارزیابی گزینه های هزینه در رابطه با اهداف برای جلوگیری از قفل شدن برای حفاظت و توسعه مهارت های هسته ای خوشه

اهداف به منظور اجتناب از قفل شدن به توسط دستیابی به منابع ملموس و غیرملموس خارج از منطقه و حفاظت و توسعه مهارتهای اصلی خوشه منبع، متفاوت هستند.

گزینه صادرات بر اساس صرفه جوئی ناشی از مکانیزاسیون و اتوماسیون معمولا به کاهش یا حتی حذف برخی مراحل در سازمان تولید ، منجر می شود و این با سیستم فن آوری پیشرفته تر و یکپارچه تر، جایگزین می شود ( ژاکلا، 2006). این گزینه از سهام خوشه ای دانش محافظت می کند، اما ارتباطات خارجی برای تبادل دانش را ایجاد نمی کند (فلزنسزتین و همکاران، 2015 ؛ گیوریری و پیتروبلی، 2004 ؛ کالانتاردیز و همکاران، 2011). در نتیجه، از قفل شدن یا عدم توانایی در مواجهه شدن با چالش های اثربخشی ناشی از مکان های کم هزینه، مانند منطقه Shetou Taiwanese hosiery ( هسو ولین، 2011)، جلوگیری نمی کند. منطقه شوتو، سیستم تولید خود را با حرکت به سمت نوآوری خارجی تغییر نمی دهد و از عملکردهای ارزشی پایین تر، عقب نشینی نمی کند. این منتهی به آسیب رسانی به رقابت هزینه، عدم توانایی در سرمایه گذاری در ارتقاء محصول و بهره برداری از منابع موجود می گردد ( هسو و لین، 2011).

جدول 2

گزینه های هزینه، امکان پذیر بودن آنها توسط SME ها و اجرای اهداف برای (1) جلوگیری از قفل شدن و (2) حفاظت و توسعه صلاحیت های هسته خوشه

(HF)، امکان سنجی بالا برای SMEs؛ (MF)، امکان سنجی متوسط برای SMEs ؛ (LF)، امکان سنجی پایین تر برای SMEs.(+)، هدف تحقق یافته، (-)، هدف تحقق نیافته ؛ (-.+)، تا حدی تحقق یافته

برونسپاری فراساحل براساس انتخاب مجدد (گزینه 1 و 2) بدان معنی است که برخی از عناصر فعالیت های موجود بیشتر در خوشه اجرا شده است، اما در مکان های جدید از تامین کنندگان که نشان دهنده مزایای هزینه در یک منطقه خاص است، خریداری شده است ( کرستانلو و تاتارا، 2011 ؛ دی اتاتی، 2009 ؛ لی، 2012). این گزینه از هدف به منظور محافظت و توسعه مهارت های هسته ای خوشه حمایت گردد چرا که فعالیت هایی با ارزش بالاتر عمدتا در تجمع، حفظ می شوند ( آمیغینی و همکاران، 2011 ؛ ساکسینان، 2007). فعالیت های افزوده بر ارزش بالاتر، همانطور که آنها برای رقابت های بین المللی در تولید منطقه ای و یا اختصاصی سازی محصول یا خدمات، و پیچیدگی ویژگی و تطابق، مفید هستند ، مهارت های هسته ای خوشه را افزایش می دهند ( گرتلز، 2007 ؛ پاولینک، 2012). بنابراین، حفظ آنها در خوشه از نشت دانش، جلوگیری می کند. با این حال، ظرفیت برون سپاری فراساحل از قفل شدن، بسته به نوع برون سپاری ، جلوگیری می کند ( گرفی و همکاران، 2005). در مورد برون سپاری فراساحل مواد و مولفه ها و زمانی که کالا، دارای قابلیت های تامین کننده برتر و پیچیده، بالا باشد ، شرکا تعامل نزدیک تر و عمیق تری را به منظور تسهیل تبادل دانش ، ارائه می دهند ( امیغینی و همکاران، بیگرو، 2006 ؛ کاسمانو و همکاران، 2010 ؛ سملینگر، 2008 ؛ تانگ، 2011 ). تهدید نشت اطلاعات به طور معمول با حفظ بیشترین محصولات و خدمات پیشرفته و متوسط درون منبع، کاهش می یابد ( ساکسنیان، 2007). به دنبال این الگو، شرکت ها در صنعت فناوری پیشرفته لومباردی در استفاده از برون سپاری فراساحل، انتخابی بودند و به عنوان یک فعالیت ثانویه و برون سپاری در تجمع والد، تهدید می شدند ( امیغینی و همکاران، 2011). برون سپاری فراساحل مواد ساده و اجزاء زمانی که کالاها دارای فناوری پایین و قابلیت های تامین کننده متوسط هستند ، اتفاق می افتد که معمولا شامل انتقال یک طرفه پارامترهای فنی و شرایط توافق تجویز شده از سوی شرکت غالب به تامین کنندگان قراردادی است ( گریفی و همکاران، 2005 ؛ هامفری و اشمیتز، 2002،2004). چنین تبادلی معمولا شامل دانش ضمنی غیر رسمی نیست، اما استانداردهای فناوری و اطلاعات رسمی را ترجیح می دهد ( مازنتی و همکاران، 2011).

پردازش برونسپاری فراساحل متشکل از صادرات ورودی ها است، جایی که آنها به توسط واسطه ها پردازش می شوند و مجددا برای تکمیل فرایند تولید ، وارد خوشه می شوند، و یا به طور مستقیم از خارج از کشور، کنترل می شوند. این همکاری نزدیک را تحریک می کند چرا که مستلزم ورودی از سوی تامین کننده برای توسعه فرایند تولید است. فرصت هایی برای تبادل دانش ضمنی نیز بستگی به پیچیدگی فرآیند و قابلیت های قراردادی های فرعی دارد (گریفی و همکاران، 2005؛ هامفری و اشمیتز، 2002، 2004). به طور خاص، در مورد پیچیدگی بالاتر فرایندها و قابلیت تامین کننده، یک شریک خارجی نیاز به دانش ورودی ها و فرآیند و همچنین فرصت بهبود این روند رادارد. بنابراین به مشتری خود نیز کمک می کند ( کریستانلو و تاتارا، 2011 ؛ کاترینی، 2011 ؛ گیوریری و پیتروبلی، 2004 ؛ لیبراکی، 2011).

در مورد سرمایه گذاری مستقیم خارجی (فراساحل غیرفعال ) در گزینه انتخاب جابجایی (گزینه 3)، شرکت همچنان یک عنصر از زنجیره ارزش را اجرا می کند، اما آن را خارج از خوشه والد، پیاده سازی می کند که در آنجا به یک فعالیت ناکارآمد تبدیل می شود ( تانگ، 2011). فراساحلی غیرفعال، مبتنی بر سرمایه گذاری خارجی (سرمایه گذاری مشترک یا حوزه سبز) است که شامل ایجاد یک شبکه مشارکتی می باشد که ارتباط نزدیکی با محیط محلی جدید ایجاد می کند (دی پروپیس و همکاران، 2008). به همین ترتیب، این یک چشم انداز برای همکاری طولانی مدت و عمیق تر، را ارائه می دهد که امکان دسترسی به منابع داخلی ملموس و غیرملموس را ممکن می سازد. فعالیت های مبتنی بر ارزش افزوده به خارج از منطقه منتقل شده اند در حالی که فعالیت هایی که نیاز به مهارت های بالاتری دارند در تجمع منبع، حفظ شده اند . بنابراین، خطر از دست دادن دانش پیشرفته، انتقادی بر مزیت رقابتی است که همچنان محدود است (لی، 2012؛ موناری و همکاران، 2011؛ گیوریری و پیتروبلی، 2004).

پیامدهای جابجایی انتخابی به طور کلی هم برای شرکت هایی که آن را انجام می دهند و برای کل خوشه، مثبت است به طوری که این، امکان حفظ فعالیت های پیشرفته تر در خوشه و ارتقاء محلی به سمت صنایع دانش فشرده بیشتر که تقلیدی از مزیت بادوام و و دشوار است را فراهم می آورد. در کوتاه مدت یا بلند مدت، این، چالش از دست دادن تامین کنندگان فعلی و شرکای شبکه ای که نیاز به تجدیدکردن نمایه های صنعتی خود در فعالیت های با ارزش افزوده بیشتر دارند را ایجاد می کند ( امیغینی و همکاران، 2011). نمونه هایی از تاثیر مثبت جابجایی انتخابی، لباس ورزشی Montebelluna در ایتالیا ( سامارا و بلوسی، 2006) و تجمع فناوری بالا در والی سیلیکون در ایالات متحده آمریکا است ( لی و سانکسنان، 2008 ؛ سانکسنان، 2007). این موارد نشان دهنده خوشه هایی است که در پیشرفت تکنولوژیکی متفاوت هستند، اما آنها ویژگی هر دو برون سپاری فراساحل و فراساحلی غیرفعال ارزش افزوده پایین تر و یا عملکردهای استاندارد شده در توابعی با هزینه پایین را دارا هستند. در مورد Montebelluna، تولید در رومانی و یونان، برونسپاری شده بود در حالی که الکترونیکی های والی سیلیکون و شرکت های کامپیوتری در چین، تایوان و هند، برونسپاری نشده بود ( سامارا و بلوسی، 2006 ؛ استروگن، 2002 ؛ استروگن، 2003 ؛ ساکسنان، 2007 ؛ لی و ساکسنان، 2008). در هر دو مورد، شرکت ها متمرکز بر فعالیت های مهندسی، طراحی و بازاریابی و تولید فناوری های نوآورانه بودند. فراساحلی غیرفعال در این جابجایی ها، به منظور کنترل بهتر فرایند تولید و استثمار منابع محلی، هدایت شده بودند. علاوه بر این، شرکت ها، بین المللی شدن شدید، تبادلات دوطرفه تجربه و روال ها با تامین کنندگان خارجی را دنبال می کردند که منجر به ارتقاء مهارت های آنها و خروجی های نوآورانه مشترک در حوزه های مشارکتی می شد.

برون سپاری فراساحل و فراساحلی غیرفعال در جابجایی تکراری (گزینه 4 و 5) امکان اجتناب از قفل شدن را فراهم می آورد ؛ با این حال، آنها هدف حفافظت و توسعه دانش خوشه ای را به ارمغان نمی آوردند. پیامدهای جابجایی تکراری، به ویژه هنگامی که به عنوان یک استراتژی بزرگ به توسط خوشه SME ها،، اتخاذ می شد، منفی بودند. نمونه هایی که از خوشه های جابجایی تکراری، زیان می دیدند عبارت بودند از تولیدکنندگان پوشاک ابریشمی در نزدیکی دریاچه کومو (آلبرتی، 2006؛ ) و تولید کنندگان پوشاک در نزدیکی Val Vibrata در ایتالیا ( سامارا و بلوسی، 2006). در این موارد، شرکت های پیشرو به طور جامع به سمت تابع تولید، حرکت می کردند و فناوری نهادینه شده (تجهیزات و ماشین آلات) را برای کاهش هزینه محل ها، انتقال می دادند و تکنولوژی های اصلی را در منبع تجمع خود حفظ نمی کردند. نشت دانش، تقلیدهایی را به توسط رقبا از این مکان های کم هزینه، ایجاد کرد و موقعیت جابجایی مجدد شرکت های و خوشه های منبع آنها را تضعیف کرد ( گانکارژیک، 2015).