استراتژی های بین المللی پیش کنشگرایانه در شرکت های کوچک و متوسط (SME) خوشه ای - قسمت چهارم

5.3. توسعه قضیه ها براساس استراتژی های ارزیابی هزینه

ارزیابی گزینه های هزینه استراتژی شرکت های خوشه ای بین المللی رقابتی فوق، شناسائی یک جایگزین را ممکن کرد که هم امکان پذیری بالا برای خوشه SMEs و هم اثربخشی در پرداختن به دو هدف استراتژیک نسبت به گزینه های دیگر تجزیه و تحلیل شده را ایجاد کرد

قضیه 1. در گزینه های استراتژی بین المللی رقابتی شرکت های خوشه ای، برون سپاری فراساحل با توابع ارزش افزوده پایین تر، یک قابلیت نسبتا بالا از اتخاذ SMEs و اثربخشی در دستیابی به اهداف استراتژیک آنها دارد.

این اثربخشی را می توان به شرح زیر توصیف کرد:

قضیه 1a. توابع ارزش افزوده پایین تر برونسپاری فراساحل ، حفاظت و توسعه مهارت های هسته خوشه را تضمین می کند.

قضیه 1b. توابع ارزش افزوده پایین تر برونسپاری فراساحل ، جلوگیری از قفل کردن، عمدتا از طریق دسترسی به ورودی های ملموس کم هزینه را پشتیبانی می کند.

جدول 3

گزینه های تمایز، امکان پذیر بودن آنها توسط SME ها و اجرای اهداف (1) برای جلوگیری از قفل کردن و (2) محافظت و توسعه مهارت های هسته خوشه

(HF)، امکان سنجی بالا برای SMEs؛ (MF)، امکان سنجی متوسط برای SMEs ؛ (LF)، امکان سنجی پایین تر برای SMEs.(+)، هدف تحقق یافته، (-)، هدف تحقق نیافته ؛ (-.+)، تا حدی تحقق یافته

قضیه 1c. توابع ارزش افزوده پایین تر برون سپاری فراساحل در دستیابی به دانش جدید، اثربخشی کمتری دارد. با این حال، یک سطح محصول یا پیچیدگی فرآیند بالاتر و توانایی بالاتر شرکای خارجی ، احتمال تحقق این را نیز افزایش می دهد.

قضیه های بالا بر اساس ارزیابی انجام شده در نکات 5.1 و 5.2 و بر اساس ارزیابی نسبی و ترکیبی دو معیار عمده در مورد امکان سنجی و اثربخشی است. ارزیابی نسبی و ترکیبی به این معنی است که ما بر گزینه های استراتژیک مطلوب برای هر معیار به طور جداگانه تمرکز نمی کنیم (امکان سنجی بالاتر، به طور کامل ، اهداف را مورد خطاب قرار می دهد ). در عوض، ما راه حلی را انتخاب می کنیم که در هر دو معیار نسبتا بالا، رتبه بندی شده است (ارزیابی ترکیبی) در مقایسه با گزینه های دیگر ( ارزیابی نسبی). با وجود امکان پذیری بالا، صادرات ، هر دو معیار را برآورده نمی کند چرا که این از قفل شدن، محافظت نمی کند. از سوی دیگر، توابع ارزش افزوده پایین تر برون سپاری فراساحل به طور کامل اهداف استراتژیک را برآورده نمی کند اما این نسبتا برای SME ها، کمتر امکان پذیر است.

6. ارزیابی گزینه های تمایز استراتژی های رقابتی بین المللی

6.1 ارزیابی امکان پذیری گزینه های تمایز برای SMEs

به عنوان جایگزین برای گزینه های هزینه، استراتژی های تمایز، محصول / خدمات و برتری تکنولوژی را هدف قرار داده است. شرکت ها، در حالی که فعالیت های طراحی و مهندسی را در خوشه حفظ می کنند یا صادرات و یا انتقال مجدد توسط برون سپاری فراساحل و یا فراساحلی غیرفعال در عرصه ارزش افزوده بالاتر و توابع دانش فشرده، انتخاب می شوند ( گرانکارژیک و گرانکارژیت، 2013) (جدول 3). گزینه های فوق ممکن است به عنوان گزینه های واحد باشند یا ترکیبی از آنها را می توان در استراتژی های شرکت های خصوصی، اتخاذ کرد.

گزینه صادرات ممکن است بر روی نیشت های جهانی و یا ارتقاء به سمت صنایع مبتنی بر فناوری بالاتر، تمرکز کند. تمرکز بر نیشت جهانی برای محصولات مارک دار نیاز به مهارت های پیشرفته در زمینه طراحی، بازاریابی و مهندسی دارد ( به عنوان مثال، کالاهای مصرفی ایتالیایی، یونانی یا تایوانی) ( امیغینی و همکاران، بیگرو، 2006، گوریریری و پیتروبلی، 2004؛ لیبراکی، 2011). استراتژی های نیشت ، گزینه هایی طبیعی برای شرکت های متوسط و کوچک در صورتی است که آنها قادر به تولید محصولات، فناوری تکنولوژی و کیفیت برتر باشند ( جنکینز و تالمن، 2010). افزایش دامنه نیشت شامل افزایش عملکرد تعداد زیادی از کشورها از طریق فروش و اثرات یادگیری می باشد ( هیلمرسون، 2014). ارتقاء ناشی از تولید مبتنی بر فناوری پایین و تولید در صنایع مبتنی بر فناوری بالا با محصولات پیچیده می تواند نمونه هایی از SME های تایوانی در صنعت الکترونیک باشد که در حال حرکت از تولید مبتنی بر هزینه پایین به سمت خدمات دانش فشرده می باشند ( گریریری و پیتروبلی، 2004). نمونه های قابل توجه دیگر شامل انتقال SMEs های ایتالیایی از تولید کاشی های سرامیکی به مهندسی و تولید ماشین آلات در امیلیا رومانی، و توسعه از تولید مواد غذایی به بسته بندی مواد و ماشین آلات در پارما، ایتالیا است (اگوستینی و همکاران، امیغینی و همکاران، 2015؛ سامارا و بلوسی ، 2006 ؛ ژاکلا، 2006).

 گرایش سنتی استراتژی های بین المللی به سممت مزایای هزینه در حال حاضر با جستجوی منابع برای دانش و منابع انسانی خلاق با کیفیت بالا، همراه نیست ( اسلسن و حریرچی، 2015 ؛ لبریاندیز، کالانتاریدیز و دانفورد، 2011). این جستجو برای دانش و استعداد، توزیع جغرافیایی توابع دانش فشرده و ارزش افزوده را شبیه سازی می کند ؛ به عنوان مثال، تحقیق و توسعه، طراحی محصول، تولید پیشرفته و خدمات ویژه پس از فروش ( کاسمانو و همکاران، 2010 ؛ مازانتی و همکاران، 2011). جابجایی انتخابی در این مناطق یا براساس برونسپاری فراساحل و یا فرا ساحلی غیرفعال در چارچوب سرمایه گذاری مستقیم خارجی، صورت می گیرد ( منگینولو، دی پروپیس و دریفیلد، 2010 ؛ واکسل و مالمبرگ، 2007؛ لام، 2007 ). این نوع از ویژگی های جابجایی ، عمدتا در صنایعی با فناوری بالا و متوسط، وجود دارد. از آنجا که SME ها در این صنایع اغلب استراتژی های تخصصی مورد نیاز هستند، جستجو برای دانش مکمل، به ویژه در منطقه تحقیق و توسعه و طراحی محصول، ضرورت دارد ( کاسمانو و همکاران، 2010 ؛ فرنبر و همکاران، 2007).

اگر چه این امر در بین SMEs، گسترده نیست اما برون سپاری توابع دانش فشرده نشان دهنده یک گزینه با امکان پذیری متوسط است، به ویژه برای شرکت های کوچک و متوسط خلاق ( اگوستینو و همکاران، 2015 ؛ کاسمارو و همکاران، 2010 ؛ مازانیت و همکاران، 2011؛ مودامبی، 2008). نوآوران بزرگ  نیز بهتر به بهره مندی از مزایای ارزیابی دانش در مقایسه با نوآوران کوچک، مجهز هستند ( اسلسن و حریرچی، 2015 ؛ لیبارز و مایر، 2011). فعالیت هایی با ارزش افزوده بالاتر مانند تحقیق و توسعه و طراحی در مقایسه با ادغام عمودی، پراکنده شده اند . آنها همچنین ، سفارشی شده و ارائه شده توسط افراد یا نهادهای کوچک هستند که منبع گذاری فناوری برتر از سوی خریداران کوچکتر را تسهیل می بخشند ( دلرو و لیژون، 2012 ؛ جنکینز و تالمن، 2010 ؛ مودامبی، 2008 ؛ مک فرسون و وانچان، 2010). از سوی دیگر، همانطور که برخی از عناصر فناوری تبدیل به بک ضرورت و استاندارد شده اند توابع فشرده دانش می توانند به سمت مکان هایی مبتنی بر هزینه پایین تر بدون آسیب رساندن به دانش هسته ای شرکت، حرکت کنند ( ساکسنان، 2007 ؛ مک فرسون و وانچان، 2010).

یک گزینه با امکان پذیری کمتر برای SME ها، سرمایه گذاری مستقیم خارجی این فعالیت های پیشرفته است چرا که ورود به سیستم به طور کلی نشان دهنده یک روش با ریسک بالا و بین المللی شدن از طریق یک روش مبتنی بر هزینه بالا است ( سوریا و همکاران، 2012). شرکت های بزرگ، واحد های تحقیق و توسعه و تخصصی خود را در تمام خوشه های عمده مانند سیلیکون والی، مونیخ، و یا کمبریج به منظور حفظ تغییرات تکنولوژیکی، پیدا می کنند ( مالسکی، 2010 ؛ مودامبی، 2008).

جدول 3، گزینه های تمایز برای SMEs و ارزیابی اینکه چگونه این گزینه ها برای جلوگیری از قفل کردن و محافظت و توسعه مهارت های اصلی از خوشه منبع، مورد خطاب قرار می گیرند را ارائه کرده است .

6.2 ارزیابی گزینه های تمایز در رابطه با اهداف جلوگیری از قفل شدن و حفاظت و توسعه مهارت های اصلی خوشه

---------------------------------------------------------------------

2. نوآوران بالا، شرکت هایی هستند که صنعت روش و تحقیق و یک تعداد از طراحی ها و مهندسی پرسنل را بالاتر از میانگین صنایع خود، بیان کرده اند، همچنین، راه حل هایی را تولید کرده اند کهحداقل در بازار، جدید هستند ( اسلسن و حریرچی، 2015 ؛ لیبارس و مایر، 2011).

گزینه های تمایز در جدول 3 به یک اندازه در تحقق دو هدف استراتژیک ، موثر نیستند. تمرکز بر نیشت های جهانی و ارتقاء به مزایایی با مرتبه بالاتر نشان دهنده گزینه های درونی بین المللی شدن است. آنها تمایل به حفظ فرآیندهای مهندسی و طراحی خود در منطقه منبع دارند و به همین ترتیب آنها دانش پیشرفته خوشه را حفظ می کنند. با این حال، در بلند مدت، تهدید قفل شدن در زمانی که این فعالیت های پیشرفته وجود دارد، محدود به منطقه می باشد و با مشارکت خارجی ، غنی نمی شود ( امیغینی و همکاران، 2011 ؛ اسلسن و حریرچی، 2015 ؛ جنکینز و تالمن، 2010 ؛ کالانتاردیز ، 2011).

برای جلوگیری از قفل شدن، جابجایی انتخابی فعالیت های با ارزش افزوده بیشتر می تواند یک گزینه مکمل باشد که بتواند منابع دانش خارجی را استخراج کند( لام، 2007 ؛ لورنتزن، 2008 ؛ مودامبی، 2008 ؛ پاولینک، 2012 ؛ ساکسنان، 2007). جابجایی انتخابی به حفظ مزیت رقابتی فناوری، کمک می کند ( لام، 2007). در این راستا، برخی از خوشه ها ممکن است در عناصر مختلف روش و تحقیق، مهندسی، تولید پیشرفته و یا خدمات تخصصی و دستیابی به شناخت بین المللی در این رابطه، تخصص داشته باشند. مثال هایی از این دست، فعالیت R & D در الکترونیک، نرم افزار، فارما و صنایع خودرو سازی، می باشد. دراین صنایع مبتنی بر فناوری بالا و متوسط – بالا، واحد تحقیق و توسعه مرکزی، عملیات بین المللی خود را هماهنگ می کند و بر روی فعالیت هایی که نیاز به دانش پیشرفته تر دارند، تمرکز می کند. از این رو، از مهارت های اصلی ، محافظت می کنند ( لورنتزن ؛ 2008 ؛ پاولینک، 2012). این انتخاب استراتژیک مانع از قفل شدن و رشد خروجی های دانش در در مقیاس جهانی می شود ( هاگینر و جانستون، 2010 ؛ ساسکنان ، 2007). با این حال، فعالیت های ارزش افزوده بالاتر برون سپاری فرا ساحل و یا فراساحلی غیرفعال نیز ممکن است منجر به نشت اطلاعات شود. این تهدید، می تواند زمانی که عناصر R & D یا خدمات تخصصی، پیشرفت و استانداردهای کمتری داشته باشند، کاهش یابد ( پاولینک، 2013). بنابراین، جابجایی انتخابی توابع دانش فشرده حداقل در بخشی از هدف استراتژیک حفاظت و دانش خوشه ای، حفظ می شود.

6.3 توسعه قضیه ها بر اساس ارزیابی استراتژی های تمایز

بر اساس ارزیابی انجام شده در نکات 6.1 و 6.2، ترکیب استراتژیک صادرات و فعالیت های ارزش افزوده بالاتر برون سپاری فراساحل برای SMEs نسبتا امکان پذیر، موثر در تحقق اهداف استراتژیک است که قبلا ذکر شد. نخست، مهارت های خوشه اصلی خوشه حفظ می شود. دوم، هر چند صادرات به تنهایی اجتناب از قفل شدن را تضمین نمی کند اما این به توسط برون سپاری فراساحل توابع دانش فشرده که بطور مثبت بر تزریق فن آوری خارجی تاثیر می گذارد، پشتیبانی می شود. در زیر، ما این استدلال را به عنوان مجموعه ای از گزاره ها، با یکدیگر تلفیق می کنیم.

قضیه 2. در گزینه های تمایز استراتژی رقابتی بین المللی شرکت های خوشه ای، ترکیبی از صادرات و فعالیت های ارزش افزوده برون سپاری فراساحل، نسبتا برای SMEs ، امکان پذیر است و برای رسیدن به اهداف استراتژیک آنها موثر است. این اثربخشی را می توان به شرح زیر توصیف کرد:

قضیه 2a.

صادرات با تمرکز بر روی نیشت های جهانی و یا توسعه به سوی صنایع مبتنی بر فناوری بالاتر، اثربخشی را در حفاظت و توسعه مهارتهای هسته خوشه ای، تضمین می کند.

قضیه 2b. اجتناب از قفل شدن به توسط فعالیت های ارزش افزوده برون سپاری فراساحل، به دست آمده است. قضیه 3c. فعالیت های ارزش افزوده برون سپاری فراساحل برای حفاظت و توسعه مهارتهای هسته ای خوشه، اثربخشی کمتری دارد. با این حال، برون سپاری عناصری با استانداردهای بیشتر این فعالیت ها، تحقق این هدف را نیز، پشتیبانی می کند.

همانطور که در مورد ارزیابی گزینه های هزینه مشاهده کردیم، ما قضیه ها را براساس ارزیابی نسبی و ترکیبی امکان سنجی و اثربخشی استراتژی های تمایز گرا، توسعه بخشیدیم . تحقق مشترک صادرات و برون سپاری فراساحل توابع دانش فشرده، در مقیاس نسبتا بالا در هر دو معیار رتبه بندی شده است. برونسپاری فراساحل توابع ارزش افزوده بالاتر، دو هدف استراتژیک را برآورده می کند، اما برای SME ها، این امر امکان پذیری کمتری دارد. صادرات با امکان پذیری بالا از قفل شدن در صورتی که به طور جداگانه اتخاذ شود، جلوگیری نخواهد کرد. بنابراین، این مستلزم داشتن انطباق با برونسپاری فراساحل بعنوان یک راه حل است که در چارچوب اهداف استراتژیک، دارای اثربخشی است و در گزینه های دیگر نسبتا امکان پذیر است.