سرمقاله

یکی از موارد مهمی که بشر از ابتدا به عنوان یک چالش اساسی با آن مواجه بوده است یافتن روشهای نوین و پر بازده تبدیل انرژی سوخت ها به انرژی قابل استفاده بوده است. همچنین درعصرجدید باتوجه به روند روبه رشد آلودگی محیط زیست توسط سوختهای فسیلی و کاهش منابع سوختهای فسیلی جایگزینی این سوخت ها با سوختهای زیستی امری حیاتی می باشد .زیرا بخش انرژی علی رغم ایفای نقش اساسی در فرایند توسعه اقتصادی موجب نشر آلاینده های مختلف زیست محیطی نیز می شود .

تشنگی روز افزون بشر برای دست یابی به انرژی و رشد اقتصاد ، او را برای کشف انرژی زیستی از جمله سوخت زیستی سوق می دهد. که این مسیرهای فعلی تولید سوخت های زیستی می تواند اثرهای قابل توجهی روی تامین غذا و تجارت ایران و به همان اندازه روی محیط زیست داشته باشد.

سوخت زیستی یا Biofuel نوعی از سوخت است که از منابع زیست توده یا Biomass به دست می آید. که از منابع اولیه سوخت های زیستی می توان به ضایعات چوبی ، تفاله های محصولات کشاورزی، نیشکر، غلات، روغن گیاهان و سبزیجات و همچنین مواد زاید صنعتی و شهری قابل تجزیه اشاره کرد.

محدود بودن سوخت های فسیلی، گران بودن و ضررهای ناشی از استفاده از آن، باعث شده تولید سوخت های زیستی شروع به تبدیل اکوسیستم های بومی به زمین هایی که مواد اولیه سوختهای زیستی را تولید کنند، نمایند. اما مشکلی که می توان به آن اشاره کرد در خصوص سوخت های زیستی، خروجی انرژی پایین تر به مراتب سوخت‌های سنتی است که برای تولید‌‌ همان مقدار انرژی، باید منابع انرژی بیشتری مصرف شود.همچنین در خصوص تولید انتشار کربن سنگین این سوختها و داشتن سرمایه گذاری اولیه بالا برای تصفیه سوخت های زیستی ، کمبود مواد غذایی و در آخر نکته بسیار مهم ،مقدار زیاد آب برای آبیاری مناسب محصولات سوخت‌های زیستی ، که می‌تواند منابع آب محلی و منطقه‌ای را تهدید کند.

همچنین می توان به انتقادی که در گزارش اخیر مجله ساینس مطرح شده اشاره کرد و  اندیشه محوری زیست محیطی بایوفیول ها را به زیر سئوال برده است. محققان می گویند،" تبدیل جنگل ها و علفزاران به کشتزارهای گیاهان مولد سوخت زیستی، میزان دی اکسید کربن موجود در هوا را به شدت بالا می برد."

راه حلی که محققان ارائه کرده اند می توان گفت که به جای تخریب زمین های حاصلخیر، زمین های بایر و بی آب و علف را به زمین های قابل کشت تبدیل کنیم.

بدیهی است که نمی توان در اینگونه زمین ها ذرت یا نخل کاشت. اما می توان چمنزارانی قابل بهره برداری ایجاد کرد.

مدیر مسئول نشریه الکترونیکی پیام پتروشیمی