رقمی که در مقایسه با سال 2000 در حدود 40 درصد افزایش یافته است. سهم زغال سنگ از انرژی های مورد استفاده تا سال 2030 باید به 24 درصد برسد تا سناریوهای توسعه پایدار محقق شود.
افزایش کارایی انرژی، هم از طریق بهبودهای صورت گرفته در مورد روش های موجود و تغییر مراحل ناشی از تغییر بنیادی به سمت روش های بهینه (برای مثال تغییر از فرآیندهای مبتنی بر زغال سنگ به فرآیندهای مبتنی بر گاز طبیعی) یکی دیگر از مکانیسم های اصلی کاهش انتشار آلاینده ها است که می بایست در آینده نزدیک مورد استفاده قرار گیرد.
نمودار 1- میزان مصرف انرژی در فرآیند تولید مواد شیمیایی پایه و شدت آن در سناریوی توسعه پایدار، 2030- 2015
منبع: IEA
در سناریوی توسعه پایدار، شدت متوسط انرژی در تولید مواد شیمیایی پایه از سطوح فعلی باید به 13 درصد در سال 2030 کاهش یابد.
نوآوری در بازیافت پلاستیک در سال های اخیر سرعت گرفته است
بهبود بازیافت پلاستیک منافع بسیاری دارد، از جمله کاهش نیاز به تولید، کاهش بازیافت معکوس (که در آن ماده به یک کالای نهایی کم ارزش تر تبدیل می شود) و کاهش ضایعات پلاستیکی. در میان بسیاری از روش های نوآورانه که برای بهبود پروسه های بازیافت به کارگرفته می شود چند نکته مهم وجود دارد:
· شرکت پتروشیمی آمریکایی ایستمن فرآیند پلیمر زدایی[1] را توسعه داده است –که در آن پلاستیک ها به مواد اولیه تشکیل دهنده شان تجزیه می شوند- تا بتواند پلاستیک های PET را بازیافت کند، که معمولا برای بطری های آب مورد استفاده قرار می گیرد. بعد از اینکه این شرکت تولید نمونه آزمایشی خود را بال موفقیت پشت سر گذاشت، تولید تجاری این محصول را از اواخر سال 2019 آغاز کرد.
· در اواخر سال 2019، شرکت بی پی اعلام کرد که به منظور تسریع تجاری سازی بی پی اینفینیا[2]، فناوری که در آن ضایعات پلاستیکی PET تیره رنگ و مات که بازیافت آنها بسیار سخت است به پلاستیک های با کیفیت (مانند پلاستیک های دست اول) تبدیل می شود، یک کنسرسیوم را تشکیل داده است. انتظار می رود که کارخانه آزمایشی این فناوری در اواخر سال 2020 به بهره برداری برسد.
· شرکت پتروشیمی نروژی کوانتافیول[3]، با پشتیبانی شرکت های بزرگ پتروشیمی دنیا مانند بی. ای. اس. اف. (BASF)، فناوری را توسعه داده است که از فرآیندهای مبتنی بر حرارت بالا (پیرولیز) استفاده می کند تا ضایعات پلاستیکی مختلط را به سوخت مصنوعی تبدیل خواهد کرد. اولین کارخانه ای که این فناوری را به منظور تجاری سازی دنبال می کند در اواخر سال 2019 در دانمارک افتتاح شد و قرار است که سالانه در حدود 18 هزار تن پلاستیک را بازیافت کند.
· در سال 2019، شرکت پیورسایکل[4] مرحله اول فرآیند بازیافت پلاستیک های پلی پروپیلن (که کاربردهای مختلفی مانند بسته بندی، پوشاک و لوله دارد) و تبدیل آن به پلاستیکی با کیفیت پلاستیک دست اول را با استفاده از یک حلال به منظور خالص سازی پلاستیک، با موفقیت به پایان رساند. بر اساس برنامه ریزی های انجام شده اولین کارخانه ای که این محصول را به مرحله تجاری می رساند در سال 2021 در اوهایو به بهره برداری خواهد رسید.
نوآوری ها در زمینه تولید محصولات شیمیایی نیز قوت گرفته است، از جمله فناوری ترکیب هیدروژن و CCUS که به مراحل عملیاتی رسیده است. به عنوان مثال، یک کارخانه آزمایشی برای تولید آمونیاک با استفاده از هیدروژنی که با انرژی خورشیدی تولید شده است در استرالیا و توسط شرکت یارا پیلبارا فرتیلایزر[5] در حال احداث است، و انتظار می رود که این کارخانه در سال 2021 آغاز به کار کند.
در همین حال، تعدادی پروژه در چین در حال طی کردن مراحل آزمایشی هستند که قرار است مواد شیمیایی باارزش تولید کنند، مانند پروژه آزمایشی CCUS در سینوپک ژونگیوان[6] در یک کارخانه پتروشیمی در ایالت هنان و دو کارخانه تبدیل زغال سنگ به مواد شیمیایی که توسط شرکت نفتی یانگ چانگ[7] در حال انجام است.
در حالی که سیاست های مربوط به استفاده از پلاستیک و ضایعات آن به سرعت در حال تغییر هستند، سیاست های مربوط به تولید محصولات پتروشیمی و شیمیایی خیلی عقب هستند
سیاست هایی که هدف آنها افزایش بازیافت پلاستیک و سایر استراتژی های افزایش کارایی مواد است، مانند استفاده مجدد از مواد و محصولات و افزایش طول عمر آنها در سال های اخیر به طور قابل توجهی پیشرفت کرده اند.
در این راستا سیاست های بی شماری برای محدود کردن پلاستیک های یک بار مصرف وضع شده است، و برخی کشورها ممنوعیت ها و جریمه هایی در این مورد در پنج سال گذشته وضع کرده اند.
به عنوان مثال، اتحادیه اروپا در ماه مارس سال 2019 محدودیت هایی را برای استفاده از ظروف یکبار مصرف، نی نوشیدنی و قاشق های همزن وضع کرده است که از سال 2021 لازم الاجراست، و بطری های پلاستیکی نیز باید تا سال 2030 حداقل شامل 30 درصد پلاستیک بازیافتی باشند.
کانادا نیز از ماه ژوئن سال 2019 محدودیت مشابهی را وضع کرده است که از سال 2021 اجرا می شود، و محدودیت استفاده از کیسه های پلاستیکی نیز توسط 34 کشور آفریقایی اعمال می شود.
در حالی که نگرانی ها در مورد ضایعات پلاستیکی در اقیانوس ها یکی از عوامل اصلی موثر بر وضع این سیاست ها است، وضع محدودیت بر واردات ضایعات پلاستیکی و سایر مواد توسط چین در سال 2018 نیز تا حدی موثر بوده است، به دلیل اینکه تا قبل از وضع چنین محدودیتی چین میزان قابل توجهی از ضایعات دنیا را بازیافت می کرده است.
تا سال 2016 کره جنوبی، سوئیس، اتریش، آلمان، هلند، سوئد، دانمارک، لوکزامبورگ، بلژیک، نروژ و فنلاند محدودیت های بسیاری را وضع کرده بودند که به نظر می رسد به نرخ بالای تولید و بازیافت ضایعات به انرژی مربوط می شود.
[3] Norwegian company Quantafuel
[5] Yara Pilbara Fertilisers
[6] Sinopec’s Zhongyuan CCUS
[7] Yangchang Petroleum’s coal-to-chemical