کارکنان خارجی زیادی از کشورهای مختلف از جمله آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، ژاپن، هندوستان و پاکستان در شرکت مشغول به کار بودند. بین خارجیهایی که در آن زمان در پتروشیمی رازی مشغول بودند آمریکایی‌ها در وحله اول از نظر کارکردن و کار یاد دادن بهترین و در درجه بعدی آلمانی‌ها بودند که هم سختکوش بودند و هم به ما یاد می‌دادند. بدترین‌ها هم هندی‌ها و فرانسوی‌ها بودند.
اولین تولید پتروشیمی رازی گوگرد بود، که پس از تولید رئیس بهره‌برداری وقت یعنی آقای راجرز کلاه خود را پر کرده بود و در کنترل روم آمونیاک آورده و به ما نشان داد. خاطره آن روز هنوز در ذهن بنده باقی مانده است و هیچ زمانی فراموش نخواهد شد.
در پتروشیمی رازی از سال 1355 پس از راه‌اندازی اولیه به تدریج خارجی‌ها کم شده بودند و در سال 1355 کارکنان خارجی غیر از مهندسین هندی که توسط پتروشیمی رازی جهت اداره مهندسی استخدام شده بودند شرکت را ترک کرده بودند. بنابراین از سال 1355 پتروشیمی رازی توسط ایرانی‌ها اداره می‌شد.
در سال 1366 به عنوان مدیرعامل پتروشیمی آبادان با حفظ سمت در پتروشیمی رازی انتخاب شدم.
پس از بازسازی فاز اول پتروشیمی رازی برای راه‌اندازی همراه سایر کارکنان، فعالیت آغاز گردید و پرسنل درگیر در یک هفته به منزل نرفتند و شبانه روز فقط دو ساعت استراحت می‌کردند. زمانی که پس از تولید آمونیاک، کود اوره نیز تولید شد و رئیس جمهور برای افتتاح تشریف آوردند به محض ریزش اوره از برج گرانول‌سازی همه حاضرین شروع به گریه و در بغل گرفتن همدیگر کردند.
گزارش‌های متعددی وجود داشت که واحدهای پتروشیمی آبادان با توجه به نزدیکی به مرز عراق، در جنگ بین 40% تا 100% صدمه دیده‌اند و بازسازی آن مقرون به صرفه نیست. اینجانب پس از بازدید تعهد دادم که توسط کارکنان پتروشیمی آبادان، آن واحد بازسازی خواهد شد. کمتر کسی امیدوار به بازسازی و ایجاد امکانات بود. به دلیل پیگیری و تلاش همه کارکنان، خوشبختانه کار بازسازی با موفقیت ادامه پیدا کرد و فاز اول در سال 69 راه‌اندازی شد.
پس از راه‌اندازی به دلیل مشکلات واردات قطعات یدکی و هزینه زیاد خرید از خارج،امکان ساخت قطعات یدکی در داخل مورد بررسی قرار گرفت و به همین دلیل قسمتی به نام ساخت قطعات در شرکت به وجود آمد و با سازندگان داخلی ارتباط سازنده و مستقیم را شروع کرده در مرحله اول از روی قطعات موجود نقشه ساخت تهیه می‌شد و سپس شروع به ساخت کردیم که بسیار موفق بود.
امروز وقتی از کنار پتروشیمی آبادان می‌گذرم احساس می‌کنم فرزندی داشته‌ام که به مطلب رسیده است زیرا برای بازسازی و راه اندازی آن در بدترین شرایط و با کمبودهای زیاد هر چقدر توان داشتیم به کار گرفتیم. خیلی‌ها گفتند که بازسازی و راه‌اندازی آن صرفه ندارد درصورتی که امروز با یکصد هزار تن تولیدp.v.c در سال یکی از شرکت‌های موفق محسوب می‌شود.