116

شرکت های خصوصی پتروشیمی در چین در اوج هستند

شرکت های خصوصی پتروشیمی در چین در اوج هستند
(پنج شنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۷) ۰۸:۰۰

لی زیبین ، با سفر از شین جیانگ در شمال شرق چین به ژجیانگ در ساحل شرقی، وی در شغل جدیدش در یک شرکت خصوصی پتروشیمی مشغول خواهد شد، و این اتفاق پس از 14 سال سابقه کار در شرکت ملی نفت چین، که یکی از سه شرکت بزرگ این کشور در زمینه پالایش نفت و تولید مواد شیمیایی است.

این متخصص کارآزموده صنعت پتروشیمی که تخصصش در زمینه ضایعات شیمیایی است، با این جابجایی به پست بسیار مهمی دست یافته است، ضمن اینکه حقوق بسیار بالاتری نیز دریافت خواهد کرد و این امکان را خواهد داشت که در یک شهر بسیار ثروتمند ساکن شود، جایی که امکانات آموزشی بسیار خوبی برای فرزندانش وجود خواهد داشت.

لی می گوید: «شرکت های غول پیکر دولتی دیگر بهترین جا برای کار کردن برای نیروی کار صنعت پتروشیمی نیستند، به جای آن شرکت های خصوصی افق پیش روی مرا بسیار گسترده کرده اند، و این کار را از طریق واگذاری مسوولیت های مهم تر انجام داده اند که باعث می شود بتوانم مستقیما با مشتریان در ارتباط باشم.»

«ضمن اینکه با پرداخت پاداش های سخاوتمندانه انگیزه مرا برای کار بهبود بخشیده اند.»

داستان شخصی لی، داستان صنعت پتروشیمی چین است زیرا انحصارهای دولتی در حال در هم شکستن است و بخش خصوصی ترغیب شده است که جای بخش دولتی را در این صنعت بگیرد، این جایگزینی باعث تزریق ایده های جدید، روش های جدید کسب و کار و سرمایه خواهد شد. این داستان حرکت از بخش دولتی به سمت بخش خصوصی است.

رشد بسیار قابل توجه شرکت های خصوصی و مساله تامین مالی صنعت پتروشیمی و پالایشگاهی چین را که از دیرباز تاکنون در انحصار دولت بوده اند، تحت فشار قرار داده است، که باعث ایجاد یک مدل کسب و کار فعال تر و رقابتی تر شده است.

بر اساس گزارش IHS Markit، که یک شرکت مشاوره صنعتی واقع در لندن است، سال گذشته 40 درصد از ظرفیت تولید صنعت پتروشیمی چین توسط بخش خصوصی ایجاد شده است.

سال گذشته، در هشتمین کنفرانس بین المللی نفت و پتروشیمی چین که در شانگهای[1] برگزار شد، «افزایش تعداد شرکت های خصوصی» بسیار چشمگیر بود و همین امر باعث شده بود تا فرصت های سرمایه گذاری جدید در صنعت پتروشیمی ایجاد شود.

 بر اساس گزارش فدراسیون صنعت نفت و پتروشیمی چین[2]، قبل از سال 2000، تقریبا هیچ شرکت خصوصی پتروشیمی بزرگی در چین وجود نداشت. اما در اواخر سال 2015 در مجموع 16.212 شرکت خصوصی در صنعت پتروشیمی ثبت شده است که 3/47 درصد از سود سالانه صنعت را به خود اختصاص داده اند.

به ویژه از سال 2009، سرمایه گذاری خصوصی به شدت در صنعت پتروشیمی چین افزایش یافته است، زیرا از این سال دولت موانع ورود شرکت های خصوصی به صنعت پتروشیمی را کاهش داد.

پاول پانگ، رئیس و مسوول منطقه شانگهای در IHS Markit[3]، در این باره ممعتقد است: «در واقع در طول ده سال گذشته بخش عمده ای از رشد سرمایه گذاری در صنعت پتروشیمی متعلق به بخش خصوصی بوده است.»

پانگ ادامه می دهد، شرکت های خصوصی پتروشیمی از طریق افزایش کارایی عملیاتی، بهبود سهم بازار خود و افزایش سود به واسطه افزایش کیفیت کالاها و خدمات تولیدی، و نیز جذب استعدادهای برتر این صنعت از شرکت های دولتی گوی سبقت را از رقبای دولتی خود ربوده اند.

تغییر موازنه قدرت

لی در ماه سپتامبر سال 2017 به شرکت نفت و پتروشیمی[4] در ژجیانگ پیوست. این شرکت توسط شرکت پتروشیمی رانگ شنگ[5] تاسیس شد، که در واقع از ادغام سه شرکت خصوصی در ایالت ژجیانگ در سال 2015 به وجود آمده است.

شرکت پتروشیمی رانگ شنگ، به عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان فیبر شیمیایی، شرکت نفت و پتروشیمی ژجیانگ[6] را به عنوان سایت پالایشگاهی خود پایه گذاری کرد تا مواد خام اولیه مورد نیاز این شرکت را تولید و عرضه کند.  

شرکت نفت و پتروشیمی ژجیانگ در حال تاسیس یک کارخانه است که ظرفیت پالایش آن 40 میلیون تن در سال است، بزرگترین پروژه پتروشیمی بخش خصوصی در تاریخ چین است، و ارزش سرمایه گذاری انجام شده در آن بالغ بر 15 میلیارد دلار آمریکا است.

لی می گوید: در حالی که در گذشته برای بخش خصوصی تقریبا غیرممکن بود که بتواند یک کارخانه پالایش بسازد، به دلیل سرمایه گذاری بسیار زیادی که مورد نیاز بود، «اکنون پس از گذشت این سال ها و تجمیع سرمایه در شرکت های خصوصی این امکان به راحتی وجود دارد»، ضمن اینکه این امکان مدیون حمایت سیاستی دولت نیز هست.

از این 15 میلیارد دلار، 30 درصد را موسسان تامین می کنند، و بقیه را بانک ها تامین می کنند زیرا دولت به بانک ها دستور داده است که از شرکت های خصوصی در بخش حقیقی اقتصاد حمایت کند تولید به جای سفته بازی و بازی های مالی.

دو دهه پیش، صنعت پتروشیمی چین به طور کامل تحت کنترل دولت بود، زیرا این صنعت به سرمایه گذاری طولانی مدت و انبوه نیاز دارد و از نظر امنیتی نیز بسیار مهم و حیاتی است. اما با شروع قرن جدید، به تدریج دولت در حال از دست دادن قوای خود است.

کالاهایی مانند اتیلن، پروپیلن و آورماتیک ها که به طور گسترده در تولید محصولات مختلف از اتومبیل گرفته تا بطری های پلاستیکی به کار گرفته می شوند- از دیرباز در چین کمیاب بوده اند. بخشی از آن به این دلیل بوده است که اقتصاد داخلی رشد کرده است ولی ظرفیت تولید از تقاضا عقب مانده است.

اما در حال حاضر با افزایش فعالیت شرکت های خصوصی، در کنار بهبود فناوری، در حدود 90 درصد از اتیلن و پروپیلن مورد استفاده در چین به صورت داخلی تولید می شود، و این امر باعث شده است که دوره واردات این مواد به سر آید.

شرکت های پتروشیمی چینی گوی سبقت را از شرکت های پتروشیمی خارجی ربوده اند، به ویژه در مورد محصولاتی که خیلی زود به دست مصرف کننده می رسند، زیرا شرکت های داخلی بیشتری به این فناوری های نیاز دارند.

 



[1] eighth China Petroleum & Chemical International Conference in Shanghai

[2] China Petroleum and Chemical Industry Federation

[3] Paul Pang, vice president and Shanghai regional head at IHS Markit

[4] Petroleum and Chemical Co

[5] Rongsheng Petrochemical Co

[6] Zhejiang Petroleum and Chemical

ایمیل را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید

لوگو-پیام پترو

سایت اطلاع رسانی روابط عمومی

شرکت ملی صنایع پتروشیمی