121

آیا تولید مواد شیمیایی صنایع پائین دستی را نجات خواهد داد؟

آیا تولید مواد شیمیایی صنایع پائین دستی را نجات خواهد داد؟
(چهارشنبه ۱۵ خرداد ۱۳۹۸) ۰۸:۰۰

مواد شیمیایی جزء لاینفک زندگی شهری هستند، از کیسه فریزرهایی که مواد غذایی را برای مدت طولانی تر تازه نگه می دارند، تا فرش ها و کفپوش هایی که در منزل و محل کار از آنها استفاده می کنیم، از بدنه تلفن ها و کامپیوترها گرفته تا بدنه وسائط نقلیه ای که می رانیم، همه و همه با استفاده از مواد شیمیایی ساخته شده اند.

صنعت پتروشیمی پس از جنگ جهانی دوم ظهور کرده است، زیرا کاتالیزور فناوری تولید را محصولات پلیمری دارای زنجیره طولانی را ممکن ساخته است که بسیار سبک تر و مقاوم تر از جایگزین های سنتی/ طبیعی هستند. رشد تقاضا برای محصولات پتروشیمی، از نظر درصدی، معمولا از نرخ رشد اقتصادی بالاتر است، چرا که به طور مداوم کاربردهای جدیدی برای این محصولات کشف می شود و توسعه داده می شود.

اگرچه، انتظارات مربوط به روند رشد آینده بسیار فراتر از نرخ رشد جهانی تقاضاست. ما بر این باور هستیم که آنها از یک الگوی «اس- شکل» پیروی می کنند. این منحنی «اس- شکل» تقاضای سرانه برای محصولات پتروشیمی را به تولید ناخالص داخلی سرانه مرتبط می کند- کشورهای با درآمد بالا (اروپا و آمریکای شمالی) در بالاترین قسمت منحنی «اس-شکل» قرار دارند، بنابراین رشد تقاضا محدود به رشد اقتصادی و نرخ رشد جمعیت است، که هر دوی اینها در این مناطق پایین هستند.

اقتصادهای نوظهور مانند هند در بخش پرشیب منحنی «اس-شکل» وارد می شوند، جایی که نرخ رشد اقتصادی بسیار بالاتر از نرخ رشد تولید ناخالص داخلی است، و این به دلیل ظهور یک طبقه متوسط بسیار پرجمعیت است. این گروه تقاضای بسیار بالایی برای محصولات پتروشیمی دارند، زیرا آنها شهرنشین شده اند و محصولات غنی پتروشیمی، مانند کالاهای مصرفی و خودرو، را خریداری می کنند، که ویژگی های کلیدی افزایش سطح استاندارد زندگی را تشکیل می دهند.

تقاضا برای اتیلن، یکی از مهم ترین عناصر تشکیل دهنده محصولات پتروشیمی، به صورت جهانی در هر سال به طور متوسط 3 تا 4 درصد افزایش می یابد، که تقریبا معادل 5 تا 6 میلیون تن محصول در سال می شود. مقیاس این رشد بسیار چشمگیر است، زیرا به منظور برآورده کردن تقاضای موجود- باید هر سال سه تا چهار پروژه پتروشیمی در مقیاس جهانی به ارزش چندین میلیارد دلار آمریکا توسعه داده شود.

سودآوری بخش محصولات پتروشیمی به صورت چرخشی است، که همراه با چرخه های تجاری وسیع تر این سودآوری نیز افزایش یا کاهش می یابد. به رغم رشد خوب تقاضا، بازار به شدت پراکنده است زیرا گروهی از شرکت های مختلف در این بخش حضور دارند.

از آنجایی که بازار محصولات پتروشیمی جهانی است، همه بازیگران سیگنال های قیمتی مشابهی را دریافت می کنند و برای بسیاری از آنها اقتصاد سرمایه گذاری کمابیش مشابه است و این امر به نوبه خود باعث می شود که صنعت پتروشیمی به طور بالقوه مستعد مازاد سرمایه گذاری شود، بنابراین در پسِ هر دوره رونق یک نقطه انفجار وجود دارد.

علاوه بر این، یک چالش اختلال برانگیز نیز در بخش مواد شیمیایی وجود دارد- خوراک های بر پایه گاز هزینه پایینی دارند و بنابراین یک مزیت رقابتی را ایجاد می کنند و سودآوری را حتی در دوره رونق تضمین می کنند. اگرچه، خوراک های بر پایه گاز کافی وجود ندارد که به طور کامل رشد تقاضای جهانی در یک دوره طولانی را برآورده کند.

صنعت نفت و پالایش نفت بر چشم انداز مذکور که در مورد رشد پایدار محصولات پتروشیمی و فرصت هایی که ایجاد می کند، متمرکز شده است. این امر به این دلیل است که چشم انداز تقاضا برای سوخت مناسب حمل و نقل در اقتصادهای بالغ در حال کاهش است.

این میزان کاهش تقاضا در درجه اول به دلیل ضرورت های قانونگذاری برای خودروسازان است که آنها را مجبور می کند الزامات مربوط به بهبود کارایی سوخت را در برنامه تولیدی خود جای دهند. حرکت به سمت برقی کردن بخش حمل و نقل نیز خود عامل دیگری است در جهت کاهش تقاضا برای سوخت حمل و نقل.

چشم انداز رشد پایدار برای بخش پتروشیمی فرصت هایی را بخش های نفت و پالایش نفت فراهم می کند تا بتوانند با تاثیر کاهش تقاضا برای سوخت حمل و نقل مقابله کنند تا سودآوری این بخش تضمین شود و نهایتا بتواند برای دوره بلندمدت به حیات خود ادامه دهد.

برای این «ابر- روند» کاربردهای زیادی وجود دارد، که برخی از آنها عبارتند از:

·         تمایل فراوان به پروژه هایی که از خوراک های بر پایه گاز استفاده می کنند، به ویژه در آمریکای شمالی، جایی که رشد تولید گاز شیل عرضه پایدار گاز را تضمین می کند.

·         امکانات و تجهیزات جدید در صنایع پایین دستی به طور روزافزونی هم افزایی را در تولید محصولات پتروشیمی و پالایشی افزایش خواهد داد. در حال حاضر، پروژه هایی وجود دارند که در چین و خاورمیانه در حال گسترش هستند- محصولات پتروشیمی تقریبا نیمی از کل تولید هر یک از سایت های تولیدی را تشکیل می دهند، که در واقع دو برابر سطوح تاریخی تولید این محصولات است.

·         پالایشگران موجود در بازارهای بالغ اروپا و آمریکای شمالی به طور روز افزون به دنبال گسترش دامنه تولید محصولات خود در زمینه پتروشیمی هستند.

·         پالایشگران مستقل که به دنبال تولید سوخت هستند و به طور رقابتی ضعیف هستند با آینده پر جالشی روبه رو خواهند بود، به ویژه اگر آنها در مناطقی باشند که تقاضا برای این گونه محصولات در حال کاهش است.

·         پالایشگران می توانند سودآوری حاصل از رشد این بخش از پتروشیمی را کاهش دهند، و این کار را به سادگی خیلی زود یا خیلی قوی انجام دهند. اجزای نشکیل دهنده که در ساختن بنزین مورد استفاده قرار می گیرند می توانند جزء خوراک های پتروشیمی باشند، اما حجم فعلی ترکیبات موجود بنزین در حدود چهار برابر بزرگتر از الزامات خوراک های پتروشیمی است.

·         بازیگران فعلی صنعت تولید مواد شیمیایی نیاز دارند تا رویکرد خود را در مورد تولید و تحویل محصولات تخصصی تر تغییر دهند زیرا پالایشگران آن قدر رشد خواهند کرد که بازار محصولات را تحت تسلط خود درآورند (زیرا آنها عادت کرده اند که حجم بالایی از مواد را به صورت ارزان تولید کنند).

به جز ریسک مازاد سرمایه گذاری مداوم توسط بخش پالایش، ابرهای مربوط به قوانین و مقررات نیز وجود دارند که می توانند چشم انداز روشن صنعت پتروشیمی را تیره و تار کنند. پلاستیک های تک- کاربردی ممکن است از نظر جامعه مقبولیت خود را از دست دهند.

بازیافت کالاهای مصرفی و پلاستیک های تک- کاربردی نیاز به بهبود دارند، زیرا در حال حاضر تولید آنها پر هزینه و مشکل است، اما فناوری می تواند به حرکت به سمت یک اقتصاد چرخه ای کمک شایانی کند.

تولید محصولات پتروشیمی فرصتی را در اختیار بخش های نفت و پالایش قرار می دهد، اما مثل همیشه، ریسک این کار برای کسانی که پیشروان بازار نیستند یا مزیت شان مربوط به خوراک است بسیار زیاد است.

ایمیل را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید

لوگو-پیام پترو

سایت اطلاع رسانی روابط عمومی

شرکت ملی صنایع پتروشیمی