ریسک های اصلی که ویژگی ذاتی پیش بینی ها در مورد مواد شیمیایی پایه و صنعت پلاستیک است، عبارتند از نوسانات مربوط به هزینه سرمایه، دسترسی به بازار/ نمایش مبادله، قانون گذاری دقیق (در مورد تعرفه های محیط زیستی و /یا تعرفه های حمایتی)، عدم توازن های قابل توجه بازار (کمبود یا مازاد عرضه) که به دلیل نوسانات عرضه منطقه ای در مقابل رشد تقاضا به وجود آمده اند و پویایی های غیر قابل پیش بینی بازار انرژی.
مدیریت ریسک های بالادستی و پایین دستی
در طول زمان، دو ریسک هستند که بیشترین و پایدارترین تاثیر را بر تولیدکنندگان محصولات شیمیایی می گذارند و عبارتند از عدم توازن های عرضه و تقاضا در بازار و تغییر در هزینه های تولید که به دلیل تغییر و تحولات در بازار انرژی اصلی اتفاق می افتند.
کارخانه های تولید محصولات پتروشیمی و مواد شیمیایی که امروز ساخته می شوند برای عملیات مداوم و متناسبی طراحی شده اند که در زمان توقف تولید به دلیل تعمیر و نگهداری انجام می شوند. کارخانه های جدید به طور ایده آل با بالاترین ظرفیت ممکن کار می کنند و میلیون ها تن مواد شیمیایی را در هر سال و در دوره های زمانی پنج ساله (یا بیشتر) بین دوره های توقف برای تعمیر و نگهداری تولید می کنند.
در دوره هایی که مازاد عرضه وجود دارد، ممکن است کارخانه هایی که هزینه بالایی دارند مجبور شوند که با ظرفیت تولید کمتری کار کنند، که این امر باعث می شوند هزینه واحد تولید برای آنها افزایش یابد و فشار نزولی روی حاشیه سود عملیاتی وارد می کنند.
مازاد عرضه بازار می تواند ناشی از کاهش ناگهانی تقاضا (به دلیل یک رویداد اقتصادی یا طبیعی) باشد یا ناشی از تمرکز بالای تعداد زیاد بهره برداری های اولیه در یک دوره زمانی کوتاه مدت.
به عنوان مثال ممکن است که بازار آمریکای شمالی در دوره زمانی بین سال های 2018 تا 2020 دچار مازاد عرضه شود، زیرا طبق برنامه ریزی های صورت گرفته تعداد زیادی از کارخانه های جدید قرار است در این دوره زمانی برای اولین بار به بهره برداری برسند.
بگذارید به تولید اتیلن برگردیم که به عنوان یک شاخص برای سنجش کل صنعت مورد استفاده قرار می گیرد: از 10 میلیون تن ظرفیت جدید تولید اتیلن که پیش بینی شده است از آغاز سال 2020 به بهره برداری برسد، تقریبا 6 میلیون تن (60 درصد) برای سال 2016 تا 2018 هدف گذاری شده است.
چنین سرعتی در رشد ظرفیت تولید احتمالا باعث خواهد شد که رشد تولید از رشد تقاضای داخلی پیشی بگیرد، که باعث می شود بازار در وضعیت مازاد عرضه قرار بگیرد که فقط می تواند از طریق افزایش سریع در صادرات یا کاهش نرخ بهره برداری در مورد بخشی از ظرفیت تولید مدیریت شود.
به طور کلی مازاد عرضه باعث می شود که قیمت ها کاهش پیدا کنند، و این امر فشار را بر روی واحدهایی که بالاترین هزینه را دارند افزایش می دهد تا تولید خود را کاهش دهند.
تغییر پویایی های بازار انرژی بیشترین تاثیر را در طول 10 تا 15 سال گذشته بر روی بازار محصولات پتروشیمی و شیمیایی آمریکای شمالی داشته است. اختلافات فاحش بین قیمت مواد اولیه که از گاز طبیعی آمریکای شمالی استخراج می شوند و مواد اولیه ای که از نفت خام آمریکای شمالی مشتق می شوند باعث شده است که این منطقه تبدیل به یک منطقه با هزینه پایین شود –مزیتی که یک دهه پیش وجود نداشت.
در طول نیمه اول دهه گذشته، مزیت های هزینه تولید هنوز به این حد نرسیده بود، و بسیاری از تولیدکنندگان محصولات پتروشیمی و شیمیایی با این تصمیم سخت مواجه شده بودند که کارخانه های پر هزینه خود را ببندند یا به کار آنها خاتمه دهند، زیر دیگر قادر نبودند که با تولیدکنندگان خاورمیانه و آسیا که هزینه تولید بسیار کمی داشتند رقابت کنند.
میلیاردها دلار سرمایه گذاری در ظرفیت تولید جدید محصولات پتروشیمی و شیمیایی در طول 5 تا 10 سال پس از آن در آمریکای شمالی صورت گرفت. این سرمایه گذاری ها بر پایه این فرضیه صورت گرفتند که پویایی های بازار فعلی انرژی (و مزیت های مربوط به هزینه خوراک) برای 10 سال آینده یا حتی بیشتر حفظ خواهند شد.
اما برای این سرمایه گذاری ها یک ریسک وجود دارد: اگر پویایی های بازار سرمایه دوباره منتقل شوند، ممکن است که قیمت نفت خام و گاز طبیعی به یکدیگر نزدیک شوند (بر اساس واحد حرارتی بریتانیا)، که این امر باعث می شود که تولیدکنندگان محصولات پتروشیمی و شیمیایی در آمریکای شمالی به همان وضعیتی برگردند که 10 سال پیش با آن مواجه بودند.
تاثیر ریسک ناشی از هزینه های بالای تولید در چنین بازارهای محصولات پتروشیمی در غرب اروپا به وضوح مشهود است. فقدان مواد خامی که به شکل رقابتی قیمت گذاری شده اند تا مواد شیمیایی پایه و انواع پلاستیک ها تولید شوند، در ترکیب با هزینه های در حال افزایش نظارت و قانون گذاری، باعث شده است که بسیاری از کارخانه های بخش پایین دستی تحت فشارهای مضاعف هزینه ای قرار بگیرند.
عدم انتفاع حاصل از ادغام در بخش بالادستی حاکی از این است که اکثر تولیدکنندگان محصولات شیمیایی تخصصی و واسطه ای، عدم کارایی داشته باشند و این امر آنها را مجبور خواهد کرد که کارخانه خود را تعطیل کنند، مگر اینکه هزینه های عملیاتی خود را کاهش دهند یا راه هایی بیابند که ارزش محصولات تولیدی آنها را افزایش دهد.
تاثیر ایجاد شده در سرتاسر زنجیره ارزش و نیز در همه صنایع همکار احساس خواهد شد. به طور همزمان، جایی که افزایش ادغام و منافع هزینه ای ایجاب کند، تولید محصولات واسطه و محصولات تخصصی در مکان های دوردست که با ریموت کنترل می شوند، فشار واردات ممکن است منجر به کالایی شدن برخی از محصولات تخصصی و سایر کالاهای کمیابی شود که در صنعت تولید مواد شیمیایی یا پلاستیک تولید شده اند.
مقصد بخش مهمی از رشد تولید محصولات پتروشیمی و شیمیایی در آمریکای شمالی و آسیا مشتریان اروپایی، آمریکای جنوبی و آسیا است، زیرا بازار جهانی و زنجیره عرضه به دلیل مزیت های ناشی از هزینه تولید کمتر تغییر یافته اند. این تولیدات غالبا عرضه های محلی را در اقتصادهای با رشد سریع پوشش می دهند و جایگزین محصولاتی می شوند که از مزیت هزینه ای برخوردار نیستند.
ویژگی اصلی این تغییر و تحولات این خواهد بود که با تصمیمات سخت و سیاسی کارخانه هایی که دارای مزیت هزینه ای نیستند بسته می شوند، این دقیقا بر خلاف تحلیل های پیچیده ای است که در مورد مکان کارخانه و تامین مالی ظرفیت تولید جدید است که نیازمند میلیاردها دلار سرمایه گذاری است.
در حالی منافع ناشی از این سرمایه گذاری های هنگفت واضح و مبرهن است، قبل از این هیچگاه تمرکز این صنعت بر روی ساختن محصولات پتروشیمی مناسب در مکان مناسب و برای بازار مناسب نبوده است.