مکانیزم های آموزشی در دوران بحران اقتصادی

با این وجود، کارفرمایان در طول بحران اقتصاد جهانی در سال 2008 تلاش بسیاری کردند تا فرصت های آموزشی ارزان تر را به کارمندان خود پیشنهاد دهند، مانند آموزش های داخلی و دوره های آموزشی آنلاین. در اروپا، حوزه این گونه خدمات آموزشی بسیار متنوع بود و از خدمات عمومی (برای مثال توسعه مهارت های قابل انتقال) را در بر می گرفت تا خدمات آموزشی مختص هر سازمان.

سازمان هایی که در بخش های دانش بر، شرکت های چند ملیتی، سازمان های بزرگ و متوسط فعالیت می کردند در دوره بحران اقتصادی بسیار فعال تر از سازمان های کوچک بودند.

خدمات آموزشی برای کسانی که در بخش خصوصی شاغل بودند فقط در صورتی پیشنهاد می شد که تامین مالی آن توسط دولت یا طرح های آموزشی عمومی صورت بگیرد. به عنوان مثال، در دانمارک، 39 درصد از سازمان ها فعالیت های آموزشی خود را به عنوان بخشی از استراتژی مبارزه با بحران افزایش دادند،[1] که هزینه آن توسط بخشی از یارانه حقوق و دستمزد برای کارفرمایان تامین شد که در نظام آموزش بزرگسالان و دوره های آموزشی مستمر دانمارک[2] پیش بینی شده بود.

دولت ها تمایل داشتند که فعالیت های آموزشی مربوط به سیاست های صریح عمومی را در بخش های منتخب مورد حمایت قرار دهند و توسعه مهارت های قابل انتقال را تشویق کنند. مطالعه ای که توسط یورو فاند[3] انجام شد نشان داد که در اکثر کشورهای اروپایی یارانه های عمومی مهم ترین شکل حمایت از آموزش کارکنان بود (نمودار 1)

نمودار 1- طرح های حمایت از آموزش عمومی برای کارگران شاغل در کشورهای اتحادیه اروپا

منبع: Eurofund, 2011

شرکای اجتماعی چگونه در برنامه های آموزشی و آموزش حین کار مشارکت کردند؟

در زمان هایی که بحران وجود دارد سرعت تصمیم گیری باید خیلی بالا باشد، و این مهم نیازمند گفتمان مناسب و خوب اجتماعی است. اگرچه اغلب اتحادیه های تجاری و سازمان های کارفرمایان به صورت مستقیم مدیریت برنامه های آموزشی را بر عهده ندارند، در برخی از کشورها آنها در شکل گیری نوآوری های سیاستی و نیز در ارائه بازخورد در مورد اجرای برنامه ها بسیار فعال بوده اند.

علاوه بر این، در حالی که دولت ها درگیر ملاحظات کوتاه مدت بوده اند، در چندین کشور هم اتحادیه های تجاری و هم سازمان های کارفرمایی در ارائه چشم انداز بلندمدت تر در مورد ارزش سرمایه گذاری بر روی سرمایه انسانی  نقش مهمی را در رشد اقتصادی پایدار و با ثبات ایفا کرده اند.

در حالی که همه فعالان اجتماعی در مورد اهمیت آموزش و توسعه مهارت ها به عنوان بخشی از پاسخ سیاستی به بحران اقتصادی توافق دارند، اتحادیه های تجاری و سازمان های کارفرمایی، دیدگاه های متفاوتی در مورد اینکه مسوولیت در چه مواردی بر عهده آنهاست و چه کسی باید برای آموزش پول بدهد، دارند.

به طور کلی، آنها توافق کرده اند که حمایت بیشتر از سوی دولت ها مورد نیاز است تا فرصت های مناسب را برای آموزش در طول دوره بحران اقتصادی ایجاد کند. کارفرمایان به طور خاص طرفدار آموزش های خاص در محل کار هستند، در حالی که اتحادیه های تجاری از فعالیت های آموزشی گسترده تر حمایت می کنند.

حمایت دولت ها برای نگه داشتن یک سطحی از تعادل ضروری است، هم از نظر انواع آموزش هایی که پیشنهاد می شود و هم بین آموزش های خاص شغلی و مهارت های قابل انتقال.

چه کارهایی در زمینه آموزش و یادگیری بزرگسالان انجام شده است؟

یونسکو در گزارش تحت عنوان گزارش جهانی در مورد آموزش و یادگیری بزرگسالان، میزان خرجکرد کشورهای مختلف را بر روی آموزش و یادگیری بزرگسالان مورد بررسی قرار داده است، ضمن اینکه برنامه های آتی این کشورها را نیز در این زمینه ارزیابی کرده است.

یونسکو همچنین اطلاعات پراکنده ای در مورد نحوه تامین مالی برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان در گروه های مختلف جمع آوری کرده است. در این گزارش هر یک از کشورها مثال هایی را از مکانیزم های جدید و پیشرفت های چشمگیری داشته اند که از سال 2015 در برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان هزینه کرده اند، که به همین دلیل به شناسایی پیشرفت های انجام شده کمک می کند.

به طور کلی از سال 2015 تا کنون 149 کشور مخارج عمومی مربوط به آموزش و یادگیری بزرگسالان را گزارش کرده اند. در کل جهان، 41 درصد از کشورها (61 کشور) هیچ پیشرفتی در برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان به عنوان بخشی از مخارج عمومی آموزشی از سال 2015 به بعد نداشته اند (جدول 1).

جدول 1- تغییر در مخارج دولتی به عنوان بخشی از مخارج آموزش عمومی در آموزش و یادگیری بزرگسالان

منبع: GRALE 4 Monitoring Survey

پس از آن 28 درصد از کشورها (42 کشور) قرار دارند که در آنها مخارج آموزش و یادگیری بزرگسالان به عنوان بخشی از مخارج آموزش عمومی افزایش یافته و 17 درصد (25 کشور) نیز کشورهایی هستند که این نوع مخارج در آنها کاهش یافته است.

نکته مهم در این باره این است که 14 درصد از کشورها (21 کشور) اعلام کرده اند که نمی دانند که در طول سه سال گذشته مخارج مربوط به آموزش و یادگیری بزرگسالان افزایش یافته است یا کاهش.

نتیجه تحلیل های آماری نشان می دهد که پیشرفت های در آمریکای لاتین و حوزه کارائیب ایجاد شده است، جایی که 12 کشور از مجموع 25 کشور (48 درصد- بالاترین نرخ در سطح جهان) گزارش کرده اند که مخارج مربوط به آموزش و یادگیری بزرگسالان به عنوان بخشی از مخارج آموزش عمومی از سال 2015 تا کنون افزایش یافته است.

در آسیا و اقیانوسیه، 29 درصد از کشورها (10 کشور از مجموع 34 کشور) نیز گزارش کرده اند که از سال 2015 تا کنون این مخارج افزایش یافته است. در کشورهای عرب، 28 درصد از کشورها (5 کشور از مجموع 18 کشور) نیز اعلام افزایش مخارج کرده اند.

در حدود نیمی از کشورها در اروپای مرکزی و شرقی گزارش کرده اند که هیچ تغییری در مخارج آموزش و یادگیری بزرگسالان نداشته اند. در صحرای آفریقا، 36 درصد از کشورها افزایش مخارج و 45 درصد از آنها عدم تغییر مخارج مربوط به آموزش و یادگیری بزرگسالان را به عنوان بخشی از هزینه آموزش عمومی را برای دوره زمانی سال 2015 به بعد گزارش کرده اند.

جدول 1 نشان می دهد که از سال 2015 تا کنون نوسانات بیشتری در مخارج آموزش و یادگیری بزرگسالان از لحاظ کاهش نسبت مخارج در گروه های درآمدی یافته شده است. کشورهایی که بیشترین تاثیر را پذیرفته اند کشورهای کم درآمد هستن: 35 درصد از این کشورها کاهش مخارج آموزش و یادگیری بزرگسالان را از سال 2015 تا کنون اعلام کرده اند، این در حالی است که در دوز قبلی گزارش جهانی آموزش و یادگیری بزرگسالان 91 درصد از این کشورها گفته بوده اند که به عنوان بخشی از مخارج آموزش عمومی شان افزایش این نوع مخارج را پیش بینی کرده اند.

در طول 10 سال گذشته مخارج مربوط به آموزش و یادگیری بزرگسالان نه تنها در کشورهای کم درآمد به کاهش خود ادامه داده است، بلکه کشورهای پر درآمد و با درآمد متوسط نیز شاهد کاهش این نوع مخارج بوده اند، و ای بدان مفهوم است که توجه دولت ها به آموزش و یادگیری بزرگسالان در طول زمان در حال کاهش بوده است.

در سال 2015 در حدود 781 میلیون نفر در دنیا شناسایی شده بودند که سواد خواندن و نوشتن نداشته اند.[4] به عنوان مثال در اروپا 70 میلیون نفر از جوانان و بزرگسالان فاقد مهارت های خواندن و نوشتن ساده بودند، و حتی مهارت های ریاضی و دیجیتالی آنها به مراتب بسیار پایین تر بود.[5] بدون این مهارت ها آنها در معرض ریسک شدید فقر، بیکاری و انزوای اجتماعی قرار دارند.

آموزش و یادگیری بزرگسالان به عنوان بخشی از مخارج آموزش عمومی

گزارش جهانی آموزش و یادگیری بزرگسالان داده هایی را در مورد مخارج آموزش و یادگیری بزرگسالان به عنوان بخشی از مخارج آموزش عمومی در کشورهای مختلف جمع آوری کرد. نمودار 2 تصویر جهانی مخارج آموزش و یادگیری بزرگسالان را به عنوان درصدی از مخارج آموزش عمومی نشان می دهد.

نمودار 2- آموزش و یادگیری بزرگسالان به عنوان بخشی از مخارج آموزش عمومی

 منبع: GRALE 4 Monitoring Survey/ نکته: 42 کشور (21 درصد) این اطلاعات را ارائه نکردند.

از مجموع 149 کشور فقط 107 کشور اطلاعات مربوط به نسبت مخارجی که در حال حاضر به برنامه آموزش و یادگیری بزرگسالان اختصاص داده شده است را ارائه کردند. نکته مهمی که باید به آن اشاره کنیم این است که در کل دنیا 38 کشور وجود دارند که اصلا داده های مربوط به این نوع مخارج را ندارند.

19 درصد از کشورها گزارش کرده اند که مخارج آموزش و یادگیری بزرگسالان کمتر از 5/0 درصد از بودجه آموزشی آنها است و 14 درصد دیگر گفته اند که مخارج این برنامه کمتر از 1 درصد است. 19 درصد از  107 کشور اعلام کرده اند که مخارج آموزش و یادگیری بزرگسالان بیش از 4 درصد از بودجه آموزشی است. این کشورها عبارتند از: بلیز، بوتان، بوتسوانا، چین، کومور، اتیوپی، فنلاند، آلمان، گویان، هائیتی، جامائیکا، جمهوری دموکراتیک خلق لائو، مالزی، نیوزیلند، سودان جنوبی، سورینام، تانزانیا، تایلند، امارات متحده عربی و زیمباوه.

در کل 135 کشور اعلام کرده اند که به دنبال معرفی مکانیزم های جدید برای تامین مالی آموزش و یادگیری بزرگسالان هستند (جدول 2). از این تعداد، 47 درصد (63 کشور) مکانیزم های جدید تامین مالی را از سال 2015 تاکنون معرفی کرده اند.

دامنه این مخارج از همکاری های چند جانبه مانند بین وزارتخانه ای، بخش دولتی و بخش خصوصی، شورا، آژانس، نوآوری های برنامه و پویش، انواع خاصی از تامین مالی، بیمه بیکاری، بورسیه های تحصیلی، دوجانبه، چند جانبه، مکانیزم های ملی و محلی و تامین مالی بین المللی و منطقه ای را در بر می گیرد.

بلیز، برونئی دارالسلام، پاراگوئه و سودان مثال هایی را در مورد همکاری در تامین مالی برنامه آموزش و یادگیری بزرگسالان ارائه کرده اند. بلیز یک رویکرد چند وزارتخانه ای را گزارش کرده است که بر اساس آن وزارتخانه های آموزش، بهداشت، توسعه انسانی و پرداخت اجتماعی و کار نقش مهمی را در تامین مالی آموزش و یادگیری بزرگسالان برای کل کشور ایفا کردند.

برونئی دارالسلام از تامین مالی بخش دولتی و بخش خصوصی برای اجرای برنامه ها و دوره های آموزشی کوتاه مدت در چارچوب آموزش و دوره های آموزشی مستمر استفاده کرده است. پاراگوئه همکاری های بین سازمانی را بین وزارت آموزش و علوم و شرکت های خصوصی و سایر موسسات دولتی توسعه داده است. کمپین بی سوادی در سودان توسط بخش های مختلف در اکثر ایالت ها مورد حمایت قرار گرفته است.

جدول 2- بخشی از کشورها که مکانیزم ها یا منابع جدیدی را برای تامین مالی آموزش و یادگیری بزرگسالان از سال 2015 تاکنون معرفی کرده اند

منبع: GRALE 4 Monitoring Survey

به طور مشابه، مصر، کنگو و بوسنی و هرزگوین برنامه های همکاری متقابل را برای تامین مالی آموزش و یادگیری بزرگسالان گزارش کرده اند. چندین سازمان غیر دولتی و مدنی، همراه با شرکت های ارتباط از راه دور آموزش و یادگیری بزرگسالان را در مصر تامین مالی می کنند.

در کنگو، تامین مالی این برنامه توسط ترکیبی از شرکای فنی، مالی، اجتماعی، مذهبی و غیر انتفاعی صورت می گیرد. در بوسنی و هرزگوین، تامین مالی از طریق اداره های اشتغال و پروژه های سازمان های غیر دولتی انجام می شود.

گینه استوایی، عربستان سعودی، مراکش، تایلند و کرواسی نیز روش های جدید تامین مالی را از سال 2015 تاکنون معرفی کرده اند. گینه استوایی گزارش کرده است که برنامه توسعه آموزشی پروج[6] را با بودجه ای بالغ بر 100 میلیون دلار آمریکا از سال 2006 تا سال 2017 تامین مالی کرده اند و هدفشان این بوده است که کیفیت و مدیریت نظام آموزشی آموزش و یادگیری بزرگسالان را بهبود بخشند.

شوراهای منطقه ای در مراکش برنامه های محلی سوادآموزی را در برنامه های توسعه خود تامین مالی کرده اند. دولت این کشور طبق لایحه ای از مجلس خواسته است که از آژانس ملی برای مبارزه با بیسوادی حمایت های لازم را انجام دهد تا نرخ باسوادی در کشور بهبود یابد.

حمایت از برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان در تایلند از طریق سازمان های اجرایی منطقه ای صورت می گیرد. پروژه های خدمات اشتغال در کرواسی باعث شده است بزرگسالان بیکار در این کشور به صورت رایگان از برنامه های آموزشی استفاده کنند.

کشورهای کم درآمد و کشورهای با درآمد متوسط پایین بیشترین نرخ معرفی مکانیزم های جدید برای تامین مالی آموزش و یادگیری بزرگسالان را گزارش کرده اند، این می تواند به این مفهوم باشد که این کشورها پتانسیل بالقوه موجود در برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان را شناسایی کرده و به این نتیجه رسیده اند که سرمایه گذاری بر روی آموزش و یادگیری بزرگسالان بازدهی مثبت، نه تنها برای افراد، بلکه برای جامعه و اقتصاد خواهد داشت. بودجه اختصاص داده شده به برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان نباید به عنوان یک هزینه در نظر گرفته شود، بلکه بیشتر یک سرمایه گذرای میان مدت یا بلندمدت است.[7]

اولویت ها در برنامه آموزش و یادگیری بزرگسالان

از کشورهای مختلف پرسیده شده است که آیا آنها در گروه های اصلی زیر اولویت خاصی را برای تامین مالی آموزش و یادگیری بزرگسالان در نظر گرفته اند یا خیر:

·         زنان،

·         مهاجران و پناهندگان،

·         بزرگسالان دارای معلولیت،

·         بزرگسالانی که به دلیل عدم آموزش و مهارت بی انگیزه شده اند،

·         ساکنان مناطق دورافتاده یا روستایی،

·         ساکنان مناطق شهری،

·         گروه های اقلیت (نژاد، زبان و مذهب متفاوت)،

·         بزرگسالان بیکار،

·         سایر بزرگسالان.

بین 142 و 148 کشور در مورد اینکه آیا از سال 2015 تا کنون اولویتی را در نظر گرفته اند یا خیر گزارش داده اند. پاسخ های احتمالی با استفاده از معیار شش نقطه ای لیکرت[8] دسته بندی شده و گزینه هایی از «هرگز» تا «بسیار زیاد» را پوشش می دهند. با هدف تحلیل داده ها و به این دلیل که تعداد پاسخ ها به برخی از گزینه ها بسیار کم بود، گزارش جهانی آموزش و یادگیری بزرگسالان در مورد اینکه اولویت های بودجه ای دولت در این گروه ها به چه شکلی بوده است فقط چهار گزینه در نظر گرفته شده است: (نمودار 3 را مشاهده کنید).

·         نه خیلی زیاد،

·         تا اندازه ای،

·         زیاد،

·         نمی دانم.

نمودار 3- نرخ های جهانی اولویت در مخارج آموزش و یادگیری بزرگسالان در گروه های اصلی

منبع: GRALE 4 Monitoring Survey

نمودار 3 نشان می دهد که هر یک از گروه های اصلی تا چه حد در اولویت بوده اند. این مساله دارای اهمیت زیادی است، زیرا گروه هایی که در آموزش و یادگیری بزرگسالان هیچ وقت در اولویت نبوده اند، می تواند به این مفهوم باشد که به آنها به اندازه ای که باید توجه نشده است.

بیشترین اولویت در کشورهای مختلف به بزرگسالانی داده شده است که به دلیل عدم آموزش و مهارت بی انگیزه شده اند (45 درصد از کشورها اعلام کرده اند که این گزینه در اولویت آنها بوده است)، و اولویت دوم مربوط به بزرگسالان بیکار است (44 درصد کشورها این موضوع را اولویت خود اعلام کرده اند)، ساکنان مناطق دور افتاده یا روستایی (44 درصد از کشورها به این گزینه اولویت داده اند) و زنان (38 درصد کشورها زنان را جزء اولویت های خود اعلام کرده اند) در رتبه های بعدی قرار دارند.

اختلاف هایی در مورد اینکه چقدر به هر یک از این گزین ها بها داده شده است وجود دارد، اما هیچ گروهی نبوده است که کاملا مورد بی توجهی قرار گیرد. گروه «سایر بزرگسالان» کمترین میزان اولویت را در بین گزینه ها داشته است -34 درصد از کشورها گزینه «نه خیلی زیاد» را برای این گزینه انتخاب کرده اند.

کیفیت برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان در کشورهای مختلف

اگرچه بسیار مهم است که برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان به لحاظ سیاست‌گذاری، مدیریت، تامین مالی و میزان مشارکت مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد، اما اگر این برنامه ها دارای کیفیت بالا نباشند، در این صورت این نوع برنامه تاثیر مثبتی بر آموزش و یادگیری بزرگسالان نخواهد داشت. جدول 3 کشورهایی را نشان می دهد که از سال 2015 تا کنون کیفیت برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان را بهبود بخشیده اند.

نمودار 3- بخشی از کشورهایی که بهبود در کیفیت آموزش و یادگیری بزرگسالان را از سال 2015 تاکنون گزارش کرده اند

منبع: GRALE 4 Monitoring Survey

جدول 3 نشان می دهد که 75 درصد از کشورها (107 کشور) بهبود چشمگیری در کیفیت برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان از سال 2015 تا کنون داشته اند. از نظر منطقه ای، آمریکای لاتین و حوزه کارائیب و صحرای آفریقا بیشترین نرخ بهبود را در کیفیت برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان، به ترتیب 88 درصد و 84 درصد، گزارش کرده اند.

پس از آنها کشورهای عرب با گزارش نرخ بهبود 76 درصدی، آمریکای شمالی و غرب اورپا با گزارش نرخ بهبود 71 درصد و اروپای مرکزی و شرقی و آسیا و اقیانوسیه با نرخ بهبود کیفیت 63 درصد در جایگاه های بعدی قرار می گیرند.

از نظر درآمدی، 85 درصد از کشورهای کم درآمد، مطابق با 20 کشور، پیشرفت های چشمگیری را در کیفیت برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان گزارش کرده اند (جدول 3 را مشاهده کنید). پس از این گروه، گروه کشورهای با درآمد متوسط پایین قرار دارد که کیفیت برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان در آنها 76 درصد بهبود یافته است. کشورهای پر درآمد با نرخ بهبود 75 درصد و کشورهای دارای درآمد متوسط بالا با نرخ بهبود 68 درصد در جایگاه های بعدی قرار دارند.

توسعه معیارهای کیفی  در ارزیابی برنامه های آموزشی

در سطح جهان 150 کشور در مورد اینکه آیا از سال 2015 تا کنون پیشرفتی در توسعه معیارهای کیفی جدید برای ارزیابی برنامه های آموزشی داشته اند یا خیر، گزارش ارائه کرده اند (جدول 4 را مشاهده کنید). به طور کلی، از مجموع 150 کشور 113 کشور (75 درصد در کل دنیا) گزارش کرده اند که در توسعه معیارهای کیفی برای ارزیابی برنامه های آموزشی پیشرفت زیادی داشته اند. 

از نظر منطقه ای، اکثر کشورهای اروپای مرکزی و شرقی پیشرفت چشمگیری در توسعه معیارهای کیفی اریابی دروه های آموزشی داشته اند (94 درصد از 18 کشور). بسیاری از کشورها معیارهای کیفی جدیدی برای ارزیابی برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان بر اساس سنجش تقاضا و نیاز، شایستگی ها و نتایج مورد نظر در مورد برنامه های آموزشی، موضوعات و گروه های دارای اولویت و در دسترس بودن و اهداف بودجه های ویژه ارائه کرده اند.

جدول 4- پیشرفت در توسعه معیارهای کیفی برای اریابی برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان از سال 2015 تاکنون

منبع: GRALE 4 Monitoring Survey

به طور کلی، از مجموع 147 کشور، 107 کشور (73 درصد از کشورهای جهان) گزارش کرده اند که از سال 2015 تا کنون در توسعه روش های ارزیابی برای بهبود کیفیت برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان پیشرفت داشته اند. از نظر منطقه ای، باز هم کشورهای اروپای مرکزی و شرقی با نرخ 89 درصد (17 کشور از مجموع 19 کشور)، گزارش کرده اند که پیشرفت چشمگیری در توسعه روش های ارزیابی برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان داشته اند.

پاسخ دهندگان در کشورهای عربی کمترین میزان پیشرفت را در توسعه روش های ارزیابی برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان گزارش کرده اند (63 درصد).

جمهوری دومینیکن، اکوادور، ایسلند، اندونزی، لسوتو، موزامبیک، آفریقای جنوبی، تیمور شرقی و زیمباوه مثال هایی را در مورد توسعه روش های جدید ارزیابی کیفی ارائه کرده اند. اکوادور یک روش جدید ارزیابی برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان را به دقت تشریح کرده است، برنامه ای که همزمان با آن مواد آموزشی برای دانش آموزان و معلمان نیز تغییر کرده اند.

اندونزی و ایسلند نیز روش های جدیدی را برای ارزیابی برنامه های آموزش و یادگیری بزرگسالان ارائه کرده اند، ایسلند برای این منظور یک پایگاه داده مرکزی طراحی کرده است که دسترسی به آن برای عموم مردم آزاد است.

موزامبیک روش های جدیدی برای ارزیابی آموزش و یادگیری بزرگسالان طراحی کرده است. سودان جنوبی نیز روشش ارزیابی نرخ سواد بزرگسالان خود را توسعه داده است. جمهوری دومینیکن یک برنامه ارزیابی کوچک و سطح مقدماتی و منعطف را برای آموزش جوانان و بزرگسالان طراحی کرده است.