اگرچه به دلیل ماهیت این صنعت نمی توان وجود چنین گزاره ای را نادیده گرفت، اما نکته مهم در این مورد این است که کاهش سطح انتشار این آلاینده ها همواره یکی از اهداف اصلی سازمان های محیط زیستی در کل دنیا بوده است و شرکت های پتروشیمی هم در طول زمان همکاری بسیار مناسبی با این سازمان ها داشته اند. به نحوی که در طول زمان میزان انتشار این آلاینده ها به طور قابل توجهی کاهش یافته است.
جدول 1 میزان انتشار انواع مواد سمی حاصل از فعالیت صنعت پتروشیمی ایالات متحده آمریکا را از سال 1988 تا سال 2018 نشان می دهد. همانطور که در این جدول می بینید میزان کل انتشار آلاینده ها در هوا، آب، زمین و منابع زیرزمینی از 694 میلیون پوند وزنی در سال 1988 به 130 میلیون پوند وزنی در سال 2017 کاهش یافته است. این بدان معناست که میزان انتشار این آلاینده ها در یک بازه زمانی 30 ساله میزان این آلاینده ها بیش از 81 درصد کاهش یافته است.
جدول 1- انتشار مواد سمی توسط صنعت پتروشیمی
منبع: Environmental Protection Agency – TRI Public Data Releases via TRI Explorer (www.epa.gov/triexplorer)./ توضیحات: شورای شیمی آمریکا کل آلاینده ها را آلاینده های منتشر شده در هوا، آبهای سطحی و زمین در نظر می گیرد و نفوذ در منابع زیرزمینی را جزو آلاینده های محسوب نمی کند.
نکته مهم دیگری که در جدول 1 قابل مشاهده است این است که طی دوره زمانی بین سال های 1988 تا 2017، میزان آلاینده های منتشر شده از سوی صنعت پتروشیمی در هوا و آب به طور قابل توجهی کاهش یافته است، به طوری که میزان آلاینده های منتشر شده در هوا از 624 میلیون پوند وزنی در سال 1988 به 74 میلیون پوند در سال 2017 رسیده است، و میزان این آلاینده ها در آب های سطحی نیز از 19 میلیون پوند وزنی در سال 1988 به تنها 2 میلیون پوند در سال 2017 رسیده است.
اما این اتفاق در مورد میزان آلاینده های منتشره در زمین رخ نداده است. اگرچه میزان این نوع آلاینده ها از 51 میلیون پوند وزنی در سال 1988 به 47 میلیون پوند رسیده، اما با افزایش مجدد در سال 2017 به 54 میلیون پوند رسیده و حتی رقم سال 1988 را نیز پشت سر گذاشته است. این بدان مفهوم است که صنعت پتروشیمی در دسترسی به فناوری هایی که موجب کاهش انتشار آلاینده ها در زمین می شود، نتوانسته عملکرد موفق داشته باشد. به نظر می رسد تمرکز فعلی این صنعت باید بر روی کاهش این نوع آلاینده ها باشد.
نمودار 1- میزان انتشار آلاینده ها به تفکیک نوع انتشار در صنعت پتروشیمی
منبع: US E. P. A.
همین واقعیت را می توان در مورد نفوذ آلاینده ها به زیر زمین نیز مشاهده کرد، هرچند به طور کلی عملکرد صنعت در مورد این نوع آلاینده ها در مقایسه با آلاینده های زمین موفق تر بوده است.
نمودار 1 نیز که اطلاعات جدول 1 را به تصویر کشیده است گویای همین واقعیت است. به طور کلی بر اساس این اطلاعات می توان گفت صنعت پتروشیمی در زمینه کاهش انتشار آلاینده های ناشی از فعالیت این صنعت، بیش از همه در کاهش آلاینده های منتشر شده در هوا موفق بوده است.
سلامت و ایمنی کارکنان
صنعت پتروشیمی علاوه بر فعالیت هایش در زمینه حفظ محیط زیست، در زمینه ایمنی نیروی کار نیز به رکورد قابل توجهی دست یافته است. این رکورد نشان می دهد که از زمان جنگ جهانی دوم تا کنون، به دلیل حذف خطرات شغلی در این صنعت و همچنین نوآوری صنعت در زمینه به کارگیری برنامه های ایمنی موثر، بهبودهای چشمگیری در این زمینه رخ داده است.
شرکت های پتروشیمی تولیدکننده مواد شیمیایی پایه و تخصصی سالانه میلیاردها دلار برای بهبود سلامت و ایمنی کارکنان خود هزینه می کنند. نتایج حاصله از چنین سرمایه گذاری دست کمی از یک معجزه ندارد: بر اساس داده های دفتر آمار نیروی کار (BLS)، نرخ بیماری و صدمات در حین کار در صنعت پتروشیمی بسیار کمتر از صنایع تولیدی است، و یکی از کمترین نرخ ها را از این لحاظ در مقایسه با کل صنایع تولیدی دارد.
علاوه بر این، نرخ بیماری و صدمات در حین کار در شرکت های زیر مجموعه شورای شیمی آمریکا تقریبا یک سوم کل صنعت پتروشیمی است. جدول 2 نرخ های بیماری و صدمات ناشی از کار را در صنایع مختلف نشان می دهد و نمودار 2 هم روندهای مربوط به نرخ های بیماری و صدمات ناشی از کار را بین سال های 1990 تا 2018 به تصویر می کشد.
جدول 2- نرخ های بیماری و صدمات ناشی از کار در صنایع مختلف
منبع: Bureau of Labor Statistics and American Chemistry Council
نمودار 2- روندهای مربوط به صدمات ناشی از کار و نرخ ابتلا به بیماری در صنعت پتروشیمی
منبع: Bureau of Labor Statistics and American Chemistry Council