140

کاهش آلاینده‌ های صنعت پتروشیمی: نقش دولت و صنعت

کاهش آلاینده‌ های صنعت پتروشیمی: نقش دولت و صنعت
(دوشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۹) ۰۸:۰۰

در همه مقالات و تحقیقات انجام شده در مورد کاهش آلاینده های منتشر شده توسط صنعت پتروشیمی بر این اصل تاکید شده است که باید میزان این آلاینده ها کاهش یابد و مناطق مختلف برنامه ریزی های زیادی نیز برای این منظور کرده اند و حتی نرخ هدف نیز برای صنایع مختلف تعیین شده است.

 اما نکته ای که در بسیاری از این هدف گذاری ها و برنامه ریزی ها مورد توجه قرار نگرفته است این است که چگونه این صنایع می توانند به تنهایی و بدون کمک دولت ها و سایر بخش ها به چنین هدفی دست پیدا کنند.

یکی از بخش هایی که بیشترین میزان آلاینده ها را تولید می کند بخش صنایع سنگین است که صنعت پتروشیمی نیز در آن قرار می گیرد. همانطور که پیشتر نیز گفته شد این صنایع به رغم اینکه در سال های اخیر از این نظر موفقیت های بسیاری کسب کرده است، اما هنوز با استانداردهای در نظر گرفته شده برای این صنایع فاصله بسیار زیادی دارد.

این اتفاق در اقصی نقاط جهان می افتد و اگرچه کشورهای در حال توسعه در مقایسه با کشورهای توسعه یافته مسیر صعب العبوری در پیش دارند اما به هیچ وجه دست نیافتنی نیست. سناریوهای مختلفی برای مواجهه با چالش «صنعت بدون آلایندگی» تاکنون طراحی شده است که در ادامه به بررسی و مقایسه این سناریوها از نظر میزان تاثیر پذیری می پردازیم.

سناریوی سیاست های موجود

این سناریو تاثیر چارچوب های سیاستی موجود و اهداف سیاستی اعلام شده فعلی را بر روی کاهش میزان آلایندگی صنایع سنگین ارزیابی می کند. هدف از این سناریو این است که آینه ای را در مقابل سیاستگذاران این حوزه نگه داریم تا بتوانیم تاثیر سیاست های وضع شده را بر میزان مصرف انرژی، آلایندگی و امنیت انرژی بررسی کنیم.

استراتژی کاهش تغییرات آب و هوایی در سناریوی توسعه پایدار

از آنجایی که انتظار می رود در دهه های آینده میزان انتشار آلاینده های جوی تولید شده در کشورهای در حال توسعه از کشورهای توسعه یافته بیشتر شود، اقدام برای کاهش این آلاینده ها در کشورهای در حال توسعه به اندازه کشورهای توسعه یافته اهمیت می یابد تا بدین ترتیب تاثیر تغییرات آب و هوایی در مقیاس جهانی کاهش یابد.

استراتژی سطح بلوغ فناوری در سناریوی توسعه پایدار

در این استراتژی یکسان سازی سطح فناوری های مورد استفاده در صنایع سنگین مورد توجه قرار می گیرد. بدین مفهوم که همه کشورها اعم از توسعه یافته و در حال توسعه باید دسترسی به سطح فناوری یکسان داشته باشند و این فناوری به روز و مدرن باشد. زیرا فناوری های جدید بدون تردید سطح آلایندگی کمتری به همراه خواهند داشت.

نمودار 1- مقایسه میزان کاهش انتشار دی اکسیدکربن در صنایع سنگین جهان در استراتژی کاهش تغییرات آب و هوایی در سناریوی توسعه پایدار با سناریوی سیاست های موجود، 2070

محیط زیست

منبع :IEA

نمودار 1 میزان کاهش انتشار دی اکسیدکربن در جهان در صنایع سنگین را با بکارگیری استراتژی کاهش تغییرات آب و هوایی در سناریوی توسعه پایدار با سناریوی سیاست های موجود تا سال 2070 مقایسه کرده است.

همانگونه که در این نمودار مشاهده می شود سناریوی سیاست های موجود تا سال 2070 کمترین تاثیر را بر کاهش انتشار دی اکسید کربن خواهد داشت یعنی میزان انتشار دی اکسید کربن در آن زمان در حدود 5/7 میلیارد تن خواهد بود. این در حالی است که بکارگیری استراتژی کاهش تغییرات آب و هوایی در سناریوی توسعه پایدار کمترین میزان انتشار دی اکسید کربن یعنی در حدود 1 میلیارد تن را به همراه خواهد داشت. تاثیر سایر سناریوهای کاهش میزان دی اکسید کربن نیز در این نمودار نشان داده شده است.

نمودار 2- مقایسه میزان کاهش انتشار دی اکسیدکربن در صنایع سنگین جهان در استراتژی سطح بلوغ فناوری در سناریوی توسعه پایدار با سناریوی سیاست های موجود، 2070

محیط زیست

منبع :IEA

نمودار 2 میزان کاهش انتشار دی اکسیدکربن در جهان در صنایع سنگین را با بکارگیری استراتژی سطح بلوغ فناوری در سناریوی توسعه پایدار با سناریوی سیاست های موجود تا سال 2070 مقایسه کرده است.

همانطور که در این نمودار نیز مشاهده می شود بکارگیری استراتژی سطح بلوغ فناوری در سناریوی توسعه پایدار در مقایسه با سناریوی سیاست های موجود باز هم تاثیر بسیار چشمگیری داشته است. به طوری که می توان گفت به کارگیری سناریوی توسعه پایدار بر اساس هر دو استراتژی مورد مطالعه بیش از 6 برابر از انتشار دی اکسید کربن در جهان را کم می کند.

نقش دولت ها در موفقیت سناریوی توسعه پایدار

موفقیت در مواجهه با چالش «صنایع بدون آلایندگی» و کاهش قابل توجه میزان دی اکسید کربن منتشر شده در اتمسفر بدون پاسخ های چندجانبه و حمایت دولت عملا ناممکن است. اگرچه برخی از فاکتورهای تاثیرگذار بر روی کاهش انتشار آلاینده ها با سایر صنایع مشترک است، برخی از آنها کاملا منحصر به فرد هستند و نشان دهنده این است که چالش هایی که این صنایع با آنها مواجه هستند بسیار خاص هستند.

برخی از اقداماتی که دولت ها می توانند در حمایت از سناریوی توسعه پایدار انجام دهند عبارتند از:

1.     تغییر قوانین و مقررات (به عنوان مثال، تخصیص رایگان مجوزها در یک سیستم تبادل آلاینده

2.     توافق های بخشی ( به عنوان مثال، تعهدات رسمی بین المللی برای کاهش آلاینده ها در بخش های مختلف)

3.     مقررات مصرفی (به عنوان مثال، ضرورت کاهش محتوای دارای دی اکسید کربن در موادی که در تولید خودرو و مصالح ساختمانی به کار می روند.)

4.     حمایت از تقاضا (به عنوان مثال، قراردادهای کربن برای کاهش اختلاف).

البته ممکن است که چنین مقرراتی مانند بسیاری از قوانین در هنگام اجرا با دشواری هایی مواجه شوند، اما به یاد داشته باشیم که اگر اراده واقعی کشورها بر کاهش سطح تولید دی اکسید کربن توسط کشورها باشد، این مهم تحقق می یابد. این امر مستلزم طراحی کارا و همه جانبه سیاست های مربوط به کاهش آلاینده ها است که در آن نقش سازمان ها، نهادها و بخش های مختلف اقتصادی به دقت تعیین شده باشد.

 

 

ایمیل را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید

لوگو-پیام پترو

سایت اطلاع رسانی روابط عمومی

شرکت ملی صنایع پتروشیمی