با پیشرفت تمدن بشری و فرآیند پیچیده تکنولوژی توجه و راهکار متناسب با شیوه های ادامه زندگی تغییر یافت تا این که در روزگار معاصر صنعت به راهکاری اقتصادی از سوی کشورها برای افزایش بازدهی اقتصادی بدل شد و بدون شک صنعت نفت از استخراج تا صادرات یکی از پیچیده ترین صنایعی است که برای سرمایه انسانی و ادوات همراه با خطرناکترین حوادث ممکن همراه است. بنابراین ایجاد و توسعه ساختارهای مناسب برای حفظ و گسترش سلامتی، دستیابی به ایمنی‌های لازم و جلوگیری از آسیب‌های بهداشتی و محیط زیستی، ضرورت تدوین مقررات و دستورالعمل‌های لازم HSE را در برنامه چهارم توسعه جمهوری اسلامی ایران در راستای کاهش مخاطرات تهدید کننده سلامتی در محیط کار، مورد تاکید قرار گرفت .
ترکیب یکپارچه بهداشت، ایمنی و محیط زیست(HSE) از عوامل ساختاری همگون و اثر بخش به شمار رفته و انسان را در ارتباط سنجیده با دیگران و محیط پیرامونی قرار می‌دهد. چیدمان خردمندانه این سه موضوع، بازتاب فرهنگی و روانشناختی سازنده‌ای نیز در میان افراد جامعه داشته است .
امروزه بسیاری از شرکت‌های دنیا بر این باورند که توجه بیش از پیش به مقوله HSE، باعث موفقیت‌های چشمگیری در امر تولید می‌گردد؛ چرا که با به‌کارگیری مدیریت یکپارچه HSE می‌توان بسیاری از مشکلات و هزینه‌ها را از بین برد و سطح بالاتری از کیفیت را تجربه نمود. بر اساس تجارب صنعتی در کشورهای توسعه یافته، همواره باید این نکته را به خاطر داشت که پیاده‌سازی HSE در یک جامعه نشانه تمدن و سطح فرهنگ مردم جامعه می‌باشد.
امروز، همه کشورها به این نتیجه رسیده‌اند که برای نیل به توسعه پایدار، سلامتی انسان، جامعه و محیط زیست باید در صدر اولویت‌ها قرار گیرد. با توجه به نقش محوری سلامت در مبحث HSE و اینکه هدف عالی هر یک از این سه موضوع حفظ سلامت و زندگی انسان است، توجه جدی‌تر به حوزه بهداشت طلبیده می‌شود.
یک سیستم مدیریت HSE در محیط‌های صنعتی ریسک‌های تهدید کننده افراد، محیط زیست و اموال به طور سیستماتیک شناسایی و در راستای صیانت از بهداشت و سلامت جسمانی نیروی کار ارزیابی می کند .
به منظور پیاده‌سازی فرهنگ HSE در یک سازمان باید برای آن ارزش خاصی را تعیین نمود، تعهد مدیران را تقویت نمود و دوره‌های آموزشی مناسبی را برای کلیه سطوح سازمانی برگزار نمود. با توجه به نقش کلیدی پیمانکاران در انجام عملیات صنایع نفت و گاز کشور، منطقی است که مدیران شرکت‌ها، به موازات توجه به سایر جنبه‌های مدیریتی از قبیل کیفیت، اقتصاد، تکنولوژی و تولید، مدیریت در جنبه‌های بهداشت حرفه‌ای، ایمنی و محیط زیستی شرکت خود به ویژه پیمانکاران را نیز مد نظر داشته باشند. ارزشیابی و انتخاب پیمانکاران و کارپردازان می‌بایستی برحسب کارآیی آنها در زمینه HSE اکتشاف و تولید صورت پذیرد. لازم است که مسوولیت‌های آنها در زمینه HSE به طور واضح در قراردادها تبیین گردد. زیرا بهبود در عملکرد کلی سازمان بدون پرداختن به این جنبه‌ها امکان‌پذیر نمی‌باشد. بررسی تجارب شرکت‌های نفتی موفق دنیا نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری بر روی سلامتی، ایمنی و محیط زیست از اولویت بالایی برخوردار است و مساله محیط زیست یکی از نگرانی‌های دایمی در اکتشاف و تولید کلیه سطوح سازمان می‌باشد. امید است که با اجرای کامل خط مشی HSE توسط سازمان‌ها و پیاده‌سازی فرهنگ غنی HSE توسط مدیران و کارشناسان این حوزه، در آینده‌ای نزدیک شاهد شکوفایی و بهره‌وری هر چه بیشتر مدیریت بهداشت، ایمنی و محیط زیست صنایع نفت و گاز ایران و سایر صنایع میهن عزیزمان باشیم.
ایمنی در حقیقت معیاری برای دور بودن از خطر یا رهایی از ریسک غیر قابل قبول یک خطر است. در حالت کلی کاهش تلفات مالی و جانی در واحدهای صنعتی ارتباط مستقیم با افزایش سوددهی اقتصادی، کاهش هزینه ها، صرفه جویی در زمان اختصاص یافته، جلوگیری افت روحیه کارگران دارد.